Ο Ασωπός είναι ένα τεράστιο πρόβλημα μόλυνσης και οικολογικής κατστροφής. Αλλά δεν είναι το μόνο. Θα έλεγα, δεν είναι καν η κορυφή του παγόβουνου. Μπορείς να φέρεις μερικά αντίστοιχα παραδείγματα;
Ο Ασωπός αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της στρεβλής οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας τον προηγούμενο αιώνα.
Στόχος ήταν, και δυστυχώς παραμένει, η αύξηση των κερδών των ημετέρων και χρηματοδοτών της εκάστοτε εξουσίας, που με όποιο καθεστώς δρουν ανεξέλεγκτα καταστρέφοντας την φύση μόνο και μονό για μεγαλύτερα κέρδη.
Ο Κηφισός, ο Ασωπός, ο Ιλισός αλλά και τα μεγάλα ποτάμια της χωράς, αποτελούσαν και αποτελούν τους χώρους ανεξέλεγκτης απόρριψης των κάθε λογής απορριμμάτων, στερεών και υγρών, χωρίς καμιά επεξεργασία, με την ανοχή και τις ευλογίες του κράτους.
Σε αυτά περιλαμβάνονται βαρεία μέταλλα και απαγορευμένες χημικές ενώσεις.
Οι βιομήχανοι κερδίζουν το κόστος της απορρυπαντικής τεχνολογίας και εμείς «κερδίζουμε» όλα αυτά τα καρκινογόνα και επιζήμια χημικά στο πιάτο μας.
Να θυμηθούμε τον Λούρο και την καταστροφή της αλιείας στην Πρέβεζα από τα βυρσοδεψία, τον Άραχθο και την ρύπανση του από τα απόβλητα της βιομηχανικής περιοχής των Ιωαννίνων, τους ποταμούς που περνούν από την βιομηχανική περιοχή της Θεσσαλονίκης (Λουδίας, Αξιός, Αλφειός).
Να μιλήσουμε και για τα ποτάμια της Αθήνας.
Το κλασικότερο παράδειγμα ο Κηφισός.
Ένα ποτάμι που έδινε ζωή στην πόλη, το μετατρέψαμε σε ανοιχτό οχετό, τον εγκυβοτίσαμε και μετά για να κρύψουμε το πρόβλημα τον σκεπάσαμε και τον κάναμε λεωφόρο, για να εξυπηρετήσουμε και τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες.
Ακόμη και σήμερα, το ποτάμι σε κάθε μέτρηση σπάει τα ρεκόρ της ρύπανσης.
Χλώριο, νιτρικά άλατα, κάδμιο, μόλυβδος και δεκάδες άλλα βαρέα μέταλλα αποτελούν το θανατηφόρο κοκτέιλ που περιέχεται στον Κηφισό.
Όλα αυτά καταλήγουν στην θάλασσα και από εκεί στο πιάτο μας μέσα από την τροφική αλυσίδα.
Ο Κηφισος για την πολιτεια δεν ειναι ένα ποτάμιειναι και επισημα ενας αγωγος
Αυτο προκυπτει απο τα όσα απαντα η ελληνικη κυβέρνηση στην αναφορα που καταθέσαμε το 1996 στην Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου
H αναφορά κατετέθη το 1996 και αναφέρεται στην απόρριψη αστικών και βιομηχανικών λυμάτων στον ποταμό καθώς και στα σχέδια για τα έργα κατασκευής του αυτοκινητοδρόμου πάνω από την κοίτη του. Kαι εδώ ξεκινά η ελληνική διολίσθηση μέχρι την αναγνώριση της σκληρής "αλήθειας".
• Tον Aπρίλιο του 1997, η ελληνική πλευρά απαντά ότι ο ποταμός Kηφισός δεν κατατάσσεται στις κατηγορίες της Oδηγίας 78 / 659 / EOK για την ποιότητα των γλυκών υδάτων τα οποία έχουν ανάγκη προστασίας ή βελτιώσεως. Σε κατηγορία "μη προστασίας" κρίνεται, από την ελληνική πλευρά, και ο όρμος Φαλήρου, στον οποίο καταλήγει ο Kηφισός.
• Στις 19 Iουνίου 1997, σε απάντησή τους προς την Eυρωπαϊκή Eπιτροπή, οι ελληνικές αρχές ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν βιομηχανίες που απορρίπτουν επικίνδυνες ουσίες. Όλοι οι ρύποι περιγράφονται ως βιοαποικοδομήσιμοι και ως εκ τούτου αβλαβείς για το περιβάλλον. Eπιπλέον, δηλώνουν ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για ρύπανση του Kηφισού από απορρίψεις της βιομηχανίας. H ελληνική πλευρά κάνει, στο ίδιο έγγραφο, αναφορά και στη μονάδα βιολογικού καθαρισμού της Ψυττάλειας, η οποία ως γνωστόν –ακόμη και μέχρι σήμερα– κάνει μηχανικό καθαρισμό (δηλαδή απομακρύνει λάσπη, ξύλα, φερτά υλικά) και όχι χημικό καθαρισμό των λυμάτων.
• 13 Mαΐου 1998. H Eπιτροπή επανέρχεται και, με νέα επιστολή, ζητά πληροφορίες για το είδος των ρύπων που απορρίπτονται στον Kηφισό και, για πρώτη φορά, θέτει ερωτήματα για τη λειτουργία της Ψυττάλειας. H ελληνική πλευρά δεν απαντά και λαμβάνει επιστολή - υπενθύμιση στις 17 Iουλίου. Eξακολουθεί να αδιαφορεί και πλέον κινείται αυτεπάγγελτη διαδικασία κατά της Eλλάδας για κακή εφαρμογή της Oδηγίας 76/464/EOK.
• Στις 2 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους η Eπιτροπή, με νέα επιστολή της, ζητεί διευκρινίσεις σχετικά με τα υγρά απόβλητα των βιομηχανιών, υπενθυμίζοντας την υποχρέωση της χώρας για εκπόνηση προγραμμάτων μείωσης της ρύπανσης του Kηφισού.
• Σεπτέμβριος 1999. Σε απευθείας συναντήσεις με κοινοτικούς αξιωματούχους, οι εκπρόσωποι του YΠEXΩΔE αμφισβητούν τις καταγγελίες για μόλυνση του Kηφισού, αναφέρονται στο σύστημα παρακολούθησης του ποταμού από την EYΔAΠ και κάνουν την πρώτη "υποχώρηση". Xαρακτηρίζουν τον Kηφισό χείμαρρο και θεωρούν ότι δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας.
• Tον Φεβρουάριο του 2000 η Eπιτροπή επανέρχεται καταρρίπτοντας το επιχείρημα της ελληνικής πλευράς περί χειμάρρου. "H Oδηγία", σημειώνεται, "εφαρμόζεται στα ύδατα επιφανείας, μη αποκλειομένων και των χειμάρρων· ο Kηφισός, κατά συνέπεια, καλύπτεται από την Oδηγία".
• 21η Mαρτίου 2000. Tο YΠEXΩΔE απαντά γραπτώς, σημειώνοντας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη το πρόγραμμα παρακολούθησης του Kηφισού από την EYΔAΠ, ενώ από τα στοιχεία που δίδονται προς την Eπιτροπή επισημαίνεται ότι "το επίπεδο μόλυνσης είναι περιορισμένο".
• H EE διαπιστώνει ότι η μόλυνση βρίσκεται σε “οριακές τιμές ακόμα και για λύματα που ρίχνονται σε υπόνομο και, συνεπώς, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές για λύματα που απορρίπτονται σε ποταμό”. Παράλληλα υπογραμμίζει ότι σύμφωνα με μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί, “οι ελληνικές αρχές θα έπρεπε να έχουν ορίσει την παρακείμενη στον Kηφισό ζώνη ως ευαίσθητη σύμφωνα με το άρθρο 5 της Oδηγίας 91/271”.
• Tο θέμα τίθεται σε συζήτηση στην ετήσια συνάντηση ευρωπαίων και ελλήνων αξιωματούχων, στις 13 και 14 Δεκεμβρίου 2000. H πίεση που ασκείται στην ελληνική πλευρά, η οποία ακόμη χαρακτηρίζει τον Kηφισό χείμαρρο, είναι έντονη. Kαι διαπράττεται το δεύτερο ολίσθημα. O ποταμός, που μετατράπηκε τον Σεπτέμβριο του 1999 σε χείμαρρο, ονομάζεται από την ελληνική πλευρά... υπόνομος.
• Στις 31 Iανουαρίου 2001, η Eπιτροπή ζητά με επιστολή της γραπτή επιβεβαίωση των ελληνικών θέσεων. Aυτή έρχεται την 21η Mαΐου 2001. Σε αυτήν αναφέρεται ότι "ο Kηφισός δεν είναι ποταμός, καθώς στερείται φυσικών υδάτων καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Aφετέρου, αποτελεί μέρος των υπονόμων που κατευθύνουν τα λύματα στην Ψυττάλεια". H λογική της ελληνικής κυβέρνησης είναι τόσο απλή όσο και επικίνδυνη: "Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη μόλυνση του Kηφισού, η EYΔAΠ ούτως ή άλλως τον χρησιμοποιεί ως αποχετευτικό αγωγό και, συνεπώς, τον αποχαρακτηρίζουμε ώστε τα όρια μόλυνσης που καταγράφονται να είναι συμβατά με... υπονόμους".
2. Οι φωτιές έκαψαν το καλοκαίρι ένα τεράστιο κομμάτι του δασικού πλούτου. Τώρα έρχονται οι πλημμύρες. Τι μας περιμένει;
Είναι γεγονός ότι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, έχει επιφέρει τεράστια προβλήματα στην οικολογική αλυσίδα της πόλης.
Η ανάπτυξη της, χωρίς να υπάρχουν φυσικές ή τεχνικές αντιστάσεις (ελεύθεροι χώροι, πάρκα, χωμάτινα κομμάτια για να απορροφούν το νερό), πέρα από τα προβλήματα ρύπανσης που έχουν δημιουργήσει (νέφος, αύξηση της θερμοκρασίας και γενικότερα αλλαγές στο μικροκλίμα της περιοχής) μαζί με τσιμεντοποίηση των ρεμάτων, αποτελούν τεράστια προβλήματα για την πόλη.
Σήμερα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Η καταστροφή του περαστικού πρασίνου στις μεγάλες πόλεις, αλλά και οι μεγάλες φωτιές στην Πελοπόννησο την Εύβοια, το Πήλιο και την Ήπειρο κατέστρεψαν τις φυσικές αντιστάσεις που δημιουργούσαν τα δάση, για την κατακράτηση των νερών της βροχής αλλά και την προστασία των χωμάτινων όγκων.
Ετσι φέτος, σε μια χρονιά που προβλέπεται από τους ειδικούς, αύξηση των βροχοπτώσεων, θα έχουμε μεγαλύτερους όγκους νερού αλλά και απογύμνωση των καμένων περιοχών από το χώμα καθώς και κατολισθήσεις σε μεγάλη έκταση.
Όμως τα ρέματα και τα ποταμιά είναι ίδια και θα δεχτούν περισσότερους όγκους νερού, αλλά και φερτές ύλες που θα μειώσουν την ικανότητα παροχέτευσης των υδάτινων όγκων προς την θάλασσα
Αυτό σε συνδυασμό με την καταστροφή των ρεμάτων (μπάζωμα για την δημιουργία οικισμών πάνω σε αυτά ή την δημιουργία δρόμων), θα έχουν σαν αποτέλεσμα πλημμύρες στις περιοχές που περνούν ή περνούσαν τα ποτάμια και τα ρέματα.
Δεν είναι κινδυνολογία, αλλά μια πραγματικότητα που την ζήσαμε και θα την ζήσουμε και πάλι, από την στιγμή που δεν παίρνονται μέτρα από την πολιτεία.
Να θυμίσουμε το Κηφισό, την Κόρινθο, την Πάτρα, τον Έβρο αλλά και πολύ πρόσφατα την Χαλκιδική που κάηκε μόλις πέρυσι και δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για την προστασία της από τα πλημμηρικά φαινόμενα με αποτέλεσμα να έχουμε τα αποτελέσματα που είδαμε το καλοκαίρι.
3. Είναι ήδη πολύ αργά; 'Η μπορούμε ακόμα να σταματήσουμε την καταστροφή; Τον Δεκέμβρη θα γίνουν, όπως κάθε χρόνο, παγκόσμια μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Θα κάνουμε κάτι και εδώ;
Ο πλανήτης κινδυνεύει, αλλά δεν πέθανε ακόμη.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του είναι ότι οι κάτοικοι του δεν το έχουν καταλάβει ακόμη.
Δεν μιλώ μόνο για τους ηγέτες.
Μιλώ πρώτα και κύρια για τους λαούς.
Πρέπει όσο είναι ακόμη καιρός να αφυπνιστούν και να βάλουν σαν πρώτο μέλημα τους την προστασία του περιβάλλοντος.
Ο αγώνας για το περιβάλλον είναι πλέον αγώνας επιβίωσης και όχι η τρέλα και η εκκεντρικότητα κάποιων οικολόγων που δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν.
Από την άλλη πλευρά ο αγώνας για το περιβάλλον, δεν είναι απλά και μόνο η φυσιολατρία.
Είναι ένας αγώνας ταξικός, ένας αγώνας ενάντια στα κέρδη των καπιταλιστών, που καταπατούν και καταστρέφουν τα πάντα για να γίνονται πλουσιότεροι.
Μπορούμε να σώσουμε τον πλανήτη, αν βάλουμε την μάχη για το περιβάλλον μέσα σε όλους τους αγώνες μας, αν τα συνδικάτα, η εργατική τάξη κάνει σημαία της το αυτονόητο, την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής και της επιβίωσης της πάνω σε τούτο των πλανήτη.
Σύντομα, αν δεν παλέψουμε για ένα καλύτερο περιβάλλον, οι οικονομικοί πρόσφυγες θα γίνουν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες, οι πόλεμοι δεν θα γίνονται για το πετρέλαια αλλά για το νερό και η έρημος θα καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της γης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χώμα για την καλλιέργεια να μην υπάρχει τροφή.
Χιλιάδες πόλης θα καταστραφούν με την άνοδο της στάθμης του νερού από την υπερθέρμανση του πλανήτη και την καταστροφή των πάγων.
Είναι σίγουρο ότι τα πρώτα θύματα θα είναι τα φτωχά οικονομικά στρώματα και οι η εργατικοί τάξη σε όλο αυτό το εφιαλτικό σκηνικό.
Η καμπάνια για την κλιματική αλλαγή αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία για την ευαισθητοποίηση των πολιτών στα περιβαλλοντικά προβλήματα.
Ήδη για την χώρα μας ετοιμάζονται κινητοποιήσεις όχι μονό στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Γίνεται προσπάθεια σε αυτές τις κινητοποιήσεις να ενταχθούν τα συνδικάτα τα εργατικά κέντρα και οι ομοσπονδίες.
Σύντομα, η πρωτοβουλία που έχει πάρει το ΠΑΝΑΤΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ & ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, θα δώσει στην δημοσιότητα το πλαίσιο των εκδηλώσεων.
Όμως η Παγκόσμια ημέρα για την κλιματική αλλαγή δεν πρέπει να ιδωθεί σαν μια ακόμη επετιακή ημέρα να κάνουμε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας και να τελειώσουμε εκεί.
Πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα μας, να κάνουμε αγωνιστικό καθήκον μας, κάθε μέρα σε κάθε ενέργεια μας, παλεύουμε ενάντια σε αυτούς που απειλούν την κλιματική αλλαγή
Μην ξεχνάμε ότι το περιβάλλον δεν το κληρονομίσαμε από τους γονείς μας
Το δανειζόμαστε από το παιδιά μας και πρέπει να τους το παραδώσουμε καλύτερο από ότι το παραλάβαμε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου