Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Μετέωρες οι τουριστικές εγκαταστάσεις στην Πάρνηθα

Μετέωρες οι τουριστικές εγκαταστάσεις στην ΠάρνηθαΜέλη του «Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών»
Στις 5 Νοεμβρίου δικάζεται στο Ε’ τμήμα του ΣτΕ η αίτηση 5 μελών του «Παναττικού Δικτύου» κατά του ΠΔ που αφορά στον «Καθορισμό Ζωνών Προστασίας του Ορεινού Όγκου Πάρνηθας» (ΦΕΚ 336/Δ/24-7-2007) κατά το μέρος που επιτρέπει ζώνες Ε2 - τουρισμού (καζίνο, ξενοδοχείο κ.λπ.), μέσα στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας οι εγκαταστάσεις των οποίων έχουν καθοριστεί με το ν. 3139/2003, καθώς και ζώνη Ε1 - πάρκο κεραιών. Με μια μνημειώδη εισήγηση του ο Σύμβουλος Επικρατείας Νικόλαος Ρόζος κρίνει αντισυνταγματικές τις διατάξεις του σκανδαλώδους νόμου 3139/2003 με τις οποίες «νομιμοποιείται» η κατασκευή ή τουλάχιστον η επέκταση του Μον Παρνές, του Καζίνο, του Ξενία κ.λπ. Σημειωτέον το Mον Παρνές κ.λπ. κτίστηκε χωρίς άδεια μέσα στο πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, επέμβαση που επιχειρεί να νομιμοποιήσει ο ν. 3139/2003.Συγκεκριμένα ο κ. Ρόζος αναφέρει : «Με το BΔ 644/1260 (155) ιδρύθηκε ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας και με υπουργική απόφαση του έτους 1969 ως τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ο Εθνικός Δρυμός περιλαμβάνει πυρήνα και περιφερειακή ζώνη. Ως Εθνικός Δρυμός υπήχθη στις περί Εθνικών Δρυμών διατάξεις του Δασικού Κώδικα (νδ 86/69), οι οποίες προβλέπουν ότι στον μεν πυρήνα απαγορεύεται η κατασκευή κάθε έργου, εξαιρουμένων εκείνων που είναι απαραίτητα για την προστασία και τη λειτουργία του, στην δε περιφερειακή ζώνη η εκμετάλλευση της οποίας πρέπει να συμβάλλει στην εκπλήρωση των σκοπών που επιδιώκει ο πυρήνας, επιτρέπεται, πλην άλλων, η ίδρυση θερινών και χειμερινών εγκαταστάσεων για την εξυπηρέτηση του τουρισμού (άρθρο79). Ως τουρισμός νοείται, προφανώς, ο συμβατός με την προστασία του δρυμού. Κατ’ επίκληση δε των σχετικών διατάξεων του Δασικού Κώδικα εκδόθηκε το 1985 ο κανονισμός των λειτουργιών του (ΦΕΚ 344 Β). Σχετικές διατάξεις περιλαμβάνονται και στο ν. 998/79 για τουριστικές εγκαταστάσεις εντός δασών (άρθρο 51).Παραλλήλως με το άρθρο 6 του ν. 2160/93 κατέστησαν νόμιμες οι κτιριακές εγκαταστάσεις που είχαν ανεγερθεί- μέχρι τη δημοσίευσή του- από τον ΕΟΤ χωρίς οικοδομική άδεια, προβλεπομένων επίσης περαιτέρω ότι η νομιμότητα των κτιριακών εγκαταστάσεων διαπιστώνεται με απόφαση του ΕΟΤ, με την έκδοση της οποίας η κτιριακή αυτή εγκατάσταση, ως έχει και ευρίσκεται, λογίζεται ότι πληρεί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση οικοδομικής άδειας για περαιτέρω προσθήκες. Τέτοιες προσθήκες επιτρέπονται, προφανώς, εάν προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία, προέχοντος δηλαδή, εάν η κτιριακή εγκατάσταση είναι σε τέτοιο τόπο όπου, εάν επρόκειτο να ανεγερθεί για πρώτη φορά, να ήταν τούτο επιτρεπτό.Τέτοιες αποφάσεις εκδόθηκαν πλην άλλων για το ξενοδοχείο Μον Παρνές και για το ξενοδοχείο Ξενία στην Αγία Τριάδα. Οι αποφάσεις αυτές δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε ο ν. 3139/2003. Το άρθρο 3 του νόμου αυτού προβλέπει την επέκταση του ξενοδοχείου Μον Παρνές και του σταθμού του Τελεφερίκ,(όχι του Ξενία), ότι οι χώροι διατηρούνται ως χώροι τουρισμού και αναψυχής, και αναφέρει ρητώς ότι οι θέσεις όπου τα δύο αυτά ξενοδοχεία υπάρχουν είναι εκτός του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Εντούτοις από διάφορα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι βρίσκονται εντός. Για όλες δε τις εργασίες αυτές προβλέπεται η σύνταξη ΜΠΕ και ότι η ΕΠΟ «επέχει άδεια επεμβάσεως κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 49 του ν. 998/79 άρθρο 394». Συνεπώς οι εκτάσεις αυτές είναι, πάντως, δάσος.Η μελέτη στην οποία στηρίχθηκε το προσβαλλόμενο ΠΔ θεώρησε ότι δεν θα πρέπει να προβλεφθεί η σταδιακή απομάκρυνσή τους. Το προσβαλλόμενο ΠΔ προβλέπει την ζώνη Ε2 εντός της περιοχής Α2 που είναι απολύτου προστασίας. Η ζώνη Ε2 περιλαμβάνει τα δύο αυτά ξενοδοχεία, άλλη δε ζώνη Ε2, εκτός πυρήνος την εγκατάσταση του τελεφερίκ. Στο ΠΔ γίνεται ρητή παραπομπή στο ν. 3139/2003.Περεταίρω ο ν.1650/86 προβλέπει τον χαρακτηρισμό με ΠΔ περιοχών προστασίας της φύσης (αρ.21 παρ. 1 και 2). Με το ν. 2742 /99 προβλέφθηκε με το ΠΔ αυτό να συστήνονται ΝΠΙΔ ως φορείς διαχείρισης των ανωτέρων περιοχών ( άρθρο 15). Και με το άρθρο 13 του ν. 3044/2002 ιδρύθηκαν διάφοροι φορείς διαχειρίσεως προστατευομένων περιοχών, μεταξύ των οποίων και ο φορέας διαχειρίσεως του Εθνικού δρυμού Πάρνηθας. Είναι σαφές ότι επιδιώχθηκε η κατά τον ν. 1650/1986 προστασία του, μολονότι δεν έχει εκδοθεί το σχετικό διάταγμα. Ενόψει των ανωτέρω, προβάλλεται ότι κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος επιτρέπεται η ανωτέρω ζώνη (Τότσικας κ.λπ.) και κατά παράβαση του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντάγματος επιτρέπονται οι κατασκευές του ν. 3139/2003 σε καταστραφέν δάσος.Η γνώμη της εισηγήσεως είναι η εξής, ενόψει και του ότι μέρος των ανωτέρω εκτάσεων δεν κηρύχτηκε αναδασωτέο ως μη δάσος, κατ’ επίκληση του ανωτέρω ν. 3139/2003.Πρώτον, ενόψει της διατάξεως του ν. 3139/2003 που ομιλεί περί υποκαταστάσεως της άδειας επεμβάσεως αλλά και εκείνης που το χαρακτηρίζει χώρο τουρισμού- αναψυχής, είναι προφανές ότι οι ανωτέρω χώροι είναι δάσος. Συνεπώς είναι κρίσιμο να συγκριθεί το καθεστώς του ν. αυτού με εκείνο του ν. 998/79. Οι διατάξεις του ν. 998/79 (αρ. 51) επιτρέπουν τις τουριστικές εγκαταστάσεις από τον ΕΟΤ σε δάση που πλην άλλων δεν είναι εθνικοί δρυμοί και δεν κείνται εντός της περιφέρειας Αττικής. Και ναι μεν με το άρθρο 51 προβλέπεται η παραχώρηση με ΠΥΣ δασών για ανέγερση κτισμάτων που προάγουν τον τουρισμό, πάντως τούτο, κατά τη γνώμη μου ότι δεν πρόκειται για δάση όπου τέτοιες εγκαταστάσεις απαγορεύονται. Συνεπώς το καθεστώς του ν. 3139/2003 αποτελεί νομοθετική υποβάθμιση του καθεστώτος προστασίας των δασών και είναι, επομένως, αντίθετο προς το άρθρο 24 παρ.1 του Συντάγματος. Τούτου έπεται ότι μη νομίμως καθορίζονται οι ζώνες αυτές κατά τα βασίμως προβαλλόμενα. Θα μπορούσε πάντως να υποστηριχθεί και η άποψη ότι η αντισυνταγματικότητα αφορά μόνο τις επεκτάσεις. Για οιαδήποτε εκδοχή, το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας πρέπει να παραπεμφθεί στην Ολομέλεια». Ακόμη στην εισήγηση του Ν. Ρόζου αναφέρεται:«Το πάρκο κεραιών, όπως προκύπτει από την ΚΥΑ που το προβλέπει είναι στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας. Η απόφαση αυτή έχει εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση της παραγράφου 4 του άρθρου 1 του νόμου 2801/2003 που προβλέπει τη δυνατότητα δημιουργίας τέτοιων πάρκων σε πυρήνες εθνικών δρυμών. Η εν λόγω απόφαση είναι κανονιστική και επομένως το κύρος της ελέγχεται παρεμπιπτόντως. Κατά τη σύμφωνη προς το Σ. ερμηνεία της εξουσιοδοτικής διατάξεως, η δημιουργία τέτοιων πάρκων σε πυρήνα Εθνικού Δρυμού επιτρέπεται όταν οποιοδήποτε άλλο σημείο, όπως η περιφερειακή ζώνη είναι απρόσφορο. Εφόσον καμία δε προκύπτει ότι έγινε περί τούτου έρευνα, η απόφαση αυτή δεν είναι νόμιμη και συνεπώς μη μονίμως τίθεται τέτοια ζώνη με το προσβαλλόμενο ΠΔ.Τέλος ο Ν. Ρόζος καταλήγει: «Εισηγούμαι την εν μέρει ακύρωση του προσβαλλόμενου Προεδρικού Διατάγματος όσον αφορά τις ζώνες Ε1 και Ε2».Τα μέλη του «Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών»: Αλωνιάτης Αποστόλης, Ιατρίδου Μαριλένα, Πορτάλιου Ελένη, Τότσικας Πάνος, Χαλάτσης Δημήτρης
4/11/2008
http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=3&perm=1&ArticleID=290&CategoryID=20&lang=gr

Ο καναπές δεν είναι πια της µόδας

Ο καναπές δεν είναι πια της µόδας Οι πολίτες αντιδρούν και οργανώνονται, διεκδικώντας όλα εκείνα τα «αυτονόητα» που τους στερεί η αναλγησία τού κράτους και τα συµφέροντα των λίγων.Ο ακτιβισµός έχει το κόστος του. Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν συγκρουστούµε µε τα κατεστηµένα: τον τρόπο σκέψης και συµπεριφοράς µας, το βόλεµά µας. Γι’ αυτό αναλάβαµε δράση», υποστηρίζουν µέσα από το διαδικτυακό µανιφέστο τους οι streetpanthers (www.streetpanthers.gr), τα παιδιά που πριν από 2 χρόνια ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη να κολλάνε τα αυτοκόλλητα «Είµαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω» σε όσους παρανοµούσαν και που τώρα η δράση τους έχει επεκταθεί σε σχεδόν όλα τα αστικά κέντρα τής χώρας. Όλοι αυτοί είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και παράλληλα οι ήρωες της καθηµερινότητας. Είναι αυτοί που αρνούνται να αράξουν στον καναπέ τους και να παραµείνουν υπνωτισµένοι µπροστά από την TV τους. Είναι αυτοί που µας κλείνουν το µάτι να τους ακολουθήσουµε. Στους δρόµους, στα πάρκα, στις παραλίες, στις ταράτσες, στα βουνά. «Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσµο να αλλάξω, αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι θα κάτσω και θ’ αράξω µε τα χέρια σταυρωµένα», λένε σε ένα τραγούδι τους οι Terror X Crew. Και όλοι που έχουν αναλάβει να µας αφυπνίσουν, µας φωνάζουν πως το στοίχηµα είναι δικό µας. Ο ακτιβισµός µάς περιµένει στη γωνία. Τι λέτε; Θα τους ακούσουµε; «Θα µπορούσαµε να πούµε ότι ο καναπές δεν είναι πια στη µόδα. Σήµερα αντιµετωπίζουµε χιλιάδες προβλήµατα. Όσο καθόµαστε στον καναπέ µας τα προβλήµατα αυτά δεν λύνονται. Πρέπει να πάρουµε τη ζωή στα χέρια µας συµµετέχοντας στα κινήµατα πόλης, να γίνουµε ενεργοί πολίτες, να µην επιτρέπουµε να παίρνονται αποφάσεις για µας χωρίς εµάς», λέει ο Απόστολος Αλωνιάτης από την κίνηση πολιτών Κηφι–SOS, http://khfi-sos.blogspot.com. Η κίνηση «γεννήθηκε» το 1995 για να προστατεύσει όχι µόνο τον ποταµό Κηφισό, που κάποτε εκτός από τον µεγαλύτερο ποταµό τής Αττικής ήταν και ιερός, αλλά και όλη τη γύρω από τον Κηφισό περιοχή. Σήµερα ο ποταµός είναι οχετός. Σκουπίδια, καταπατήσεις, επιχειρήσεις και πολεοδοµικές αυθαιρεσίες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στις µπαζωµένες όχθες του. Αλλά από το 1995 µέχρι σήµερα εκατοντάδες ακτιβιστές µπαίνουν εµπόδιο στα σχέδια της κυβέρνησης, των δηµοτικών συµβουλίων και των µεγαλοεργολάβων και η αλήθεια είναι ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο για τον ταλαίπωρο ποταµό µας. «Η ζωή δεν είναι η εικονική πραγµατικότητα της τηλεόρασης. Η ζωή βρίσκεται και έξω από το σπίτι µας. Η φύση, οι άνθρωποι, ο πολιτισµός και οι διεκδικήσεις για καλύτερη ποιότητα ζωής βρίσκονται έξω από το σπίτι µας. Μας θέλουν όµηρους στο σπίτι µας για να λυµαίνονται τα έξω. Με απρόσκοπτη αποκοµιδή κερδών χωρίς αντιδράσεις. Και φυσικά ο λογαριασµός θα έρθει σε µας. Με τη µόλυνση του φυσικού και του πολιτιστικού περιβάλλοντός µας», προσθέτει ο Σπύρος Πάγκαλος, µέλος της «Μεσοποταµίας», www.mesopotamia.gr, της κίνησης πολιτών που πρωτοστατεί στον αγώνα για τα αναγκαία αντιπληµµυρικά έργα και για να γίνει πάρκο η παραλία Μοσχάτου. Και γιατί «Μεσοποταµία»; «Γιατί το Μοσχάτο περιβάλλεται από δύο ποτάµια, τον Κηφισό και τον Ιλισό», λέει ο Σπύρος. «Το “critical mass ride” δεν έχει οργανωτές, ούτε αρχηγούς. Όποιος είναι µπροστά χαράζει την πορεία που θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Σε κάθε πόλη κάποιοι ποδηλάτες επέλεξαν µια ηµέρα και µια ώρα, την κοινοποίησαν και έτσι γεννήθηκε το “critical mass ride”! Είναι απλώς µια βόλτα για την προβολή τού ποδηλάτου. Τίποτα παραπάνω. Απλώς τα ποδήλατα σε αυτήν τη βόλτα, λόγω µαζικότητας, καταλαµβάνουν όσο κοµµάτι τού δρόµου τούς ανήκει», µας λέει ο Θανάσης, µέλος της οµάδας “critical mass ride”, http://www.criticalmass.gr/.«Διεκδικούµε αυτό που µας ανήκει: ένα µέρος τού δρόµου και το δικαίωµα να µπορούµε να κυκλοφορούµε µε ασφάλεια και να µας αντιµετωπίζουν µε σεβασµό ως ισότιµους χρήστες του οδικού δικτύου». Αυτά λένε τα παιδιά µε τα ποδήλατα που έχουν κάνει σκοπό τής ζωής τους να αποδείξουν το αυτονόητο γι’ αυτούς, αλλά αδιανόητο για κάποιους άλλους: Τα ποδήλατα δεν κλείνουν την κυκλοφορία, είναι η κυκλοφορία! Η πρόσφατη µεγάλη ποδηλατοπορεία στην Αθήνα (περισσότεροι από 3.000 ποδηλάτες κατέβηκαν στους δρόµους τού κέντρου τής πρωτεύουσας στην πορεία της 6ης Απριλίου) αλλά και σε άλλες πόλεις τής χώρας, το απέδειξε µε τον καλύτερο τρόπο. Η ιδέα τού “critical mass ride” ξεκίνησε τον Σεπτέµβριο του 1992 στο Σαν Φραντσίσκο, όταν στη συνάντηση του San Francisco Coalition αποφάσισαν πως, αφού κυκλοφορούν τόσα ποδήλατα στην πόλη αλλά οι συνθήκες είναι τόσο άθλιες, θα έπρεπε να µαζεύονται µια φορά τον µήνα και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.Είναι πράγµατι φανερό πως η ζωή των πεζών στην πόλη έχει φτάσει στο απροχώρητο. Και ενώ οι περισσότεροι απλώς τα βάζουµε µε την κακή µας µοίρα που µας βγάζει πεζούς στους δρόµους τής Αθήνας, µια οµάδα συµπολιτών µας την είδε αλλιώς και είπε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. «Προτείνουµε σαν τρόπο δράσης πρώτα την αντίδραση. Δηλαδή πρέπει να καταλάβει ο παραβάτης και καταπατητής τού πεζοδροµίου ότι η κίνησή του αυτή βλάπτει τους συµπολίτες του και ότι το πεζοδρόµιο προορίζεται για άλλο σκοπό. Δεν πρέπει να υπάρχει ανοχή σε εκείνους τους οδηγούς που δεν σταµατούν στις διαβάσεις και µε τρόπο ήπιο θα πρέπει να παίρνουν κάποιο µάθηµα ακόµη και µε µια απλή φωνή. Οι διαµαρτυρόµενοι πρέπει να απολαµβάνουν τη συµπαράσταση των υπόλοιπων πεζών. Οι εποχούµενοι πεζοί σαν συνεπιβάτες αυτοκινήτων να αντιδρούν όταν ο οδηγός δεν σέβεται τους πεζούς και τα πεζοδρόµια», µας λέει ο Δηµήτρης Χρυσαφίδης, µέλος της κίνησης «ΠΕΖΗ» για τα δικαιώµατα των πεζών, www.pezh.gr. «Η µεγαλύτερη φιλοδοξία τής κίνησης είναι το να βελτιωθούν οι συνθήκες τής πεζή µετακίνησης στην Αθήνα, να µην αισθάνεται ο πεζός διαρκώς απειλούµενος από τα αυτοκίνητα και µας δοθεί η πόλη πίσω, γιατί µας την πήραν τα αυτοκίνητα, ενώ η έννοια της πόλης είναι η συνάθροιση και η συµβίωση ανθρώπων και όχι µηχανών», συµπληρώνει. Την ίδια άποψη εκφράζουν και οι «πάνθηρες των δρόµων»: «Αποφασίσαµε “µε πόνο καρδιάς” ότι: Δεν αρκούσε να τσαντιζόµαστε βλέποντάς τους παράνοµα παρκαρισµένους πάνω σε πεζοδρόµια, διαβάσεις και πεζόδροµους. Δεν αρκούσε να φοβόµαστε όταν µας κυνηγούσαν τα µηχανάκια ακόµα και πάνω στα πεζοδρόµια. Δεν αρκούµασταν να περιµένουµε πότε η πολιτεία –το κράτος, ο δήµος, η αστυνοµία– θα ξυπνούσαν. Όποιος δεν συµµορφώνεται, να πληρώνει το τίµηµα επιτόπου. Μπορεί να ακούγεται σαν “να παίρνουµε τον νόµο στα χέρια µας” αλλά επιτέλους κάποιος πρέπει να αντιδράσει. Και µην ξεχνάτε: οι παράνοµοι έκαναν πρώτοι την αρχή!», λένε στην ιστοσελίδα τους www.streetpanthers.gr. «Η ισορροπία ανάµεσα στην προσωπική ζωή και τον ακτιβισµό µάς δίνει κέφι και πάθος», σχολιάζει η Ελπίδα Αλεβίζου από την Παναττική Πρωτοβουλία για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, http://indy.gr/community/keraies και συνεχίζει «Στην Ελλάδα λειτουργούν 7.000-10.000 κεραίες κινητής τηλεφωνίας, οι περισσότερες εντός πυκνοκατοικηµένων περιοχών χωρίς κανενός είδους άδεια, εν γνώσει των αρµόδιων αρχών. Έτσι χιλιάδες πολίτες που κατοικούν σε πολύ κοντινή απόσταση από τις κεραίες εκτίθενται σήµερα σε ηλεκτροµαγνητική ακτινοβολία δεκάδες φορές ισχυρότερη από τους υπόλοιπους. Πολλοί επιστήµονες έχουν διατυπώσει την άποψη ότι η µαζική έκθεση εκατοµµυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσµο στα πεδία αυτά αποτελεί το µεγαλύτερο βιολογικό πείραµα στην ιστορία».«Το κτήµα Ζωγράφου ανήκει στους δηµότες του», υποστηρίζουν εδώ και πολύ καιρό οι δηµότες τής περιοχής και µέλη τής επιτροπής αγώνα κατοίκων για να γίνει το κτήµα Ζωγράφου κτήµα τού Λαού http://www.vilazografou.gr και ζητούν την απαλλοτρίωση του κτήµατος από τον κρατικό προϋπολογισµό και τη µετατροπή του σε πάρκο. Από την άλλη µεριά, η δηµοτική αρχή και οι κληρονόµοι του Ι. Ζωγράφου θέλουν να πουλήσουν το κτήµα σε ιδιώτη για την ανέγερση εµπορικού κέντρου. Και το κερασάκι στην τούρτα; Σύµφωνα µε πρόσφατη έκθεση της διεθνούς εταιρείας συµβούλων ακινήτων Cuskman &Wakefield, στην ελληνική αγορά προβλέπεται η ανάπτυξη σχεδόν 200.000 τ.µ. νέων εµπορικών κέντρων έως τα τέλη του χρόνου! Όχι άλλα MALL. Με τους παπάδες και τους µοναχούς τής µονής του Αγίου Παντελεήµονα, που έχουν καταπατήσει την πολύπαθη Πεντέλη, τα έχουν βάλει εδώ και χρόνια τα µέλη τού συλλόγου οικολογικής δασοπροστασίας «Ροµπέν των Δασών», http://www.minenv.gr/3/33/332/33201/3320113/g3320113_77.html. Το αρχηγείο τής οργάνωσης, που ιδρύθηκε το 1996, βρίσκεται λίγα µέτρα µακριά από τη Σπηλιά τού Νταβέλη: αυτοί οι σύγχρονοι Ροµπέν των Δασών έχουν δώσει όρκο τιµής να µην αφήσουν σε χλωρό κλαρί όσους καταστρέφουν τον µεγαλύτερο πνεύµονα πρασίνου τής Αττικής. Έντονη δράση έχουν και τα µέλη τής επιτροπής κατοίκων για τη Δηµοτική Αγορά τής Κυψέλης, http://indy.gr/projects/agora-tis-kypselis/project-home. Η δηµοτική αγορά έκλεισε το 2003. Τον Δεκέµβριο του 2006 (και αφού για τρία χρόνια το κατά τα άλλα χαρακτηρισµένο από το ΥΠ.ΠΟ. διατηρητέο κτήριο είχε µετατραπεί σε στέκι ναρκοµανών και άστεγων) µια οµάδα κατοίκων τής περιοχής πήραν την αγορά υπό την προστασία τους, και έκτοτε έχουν καταφέρει να δώσουν άλλο χρώµα στην αγορά αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή. Μουσικοί, ζωγράφοι, τραγουδιστές, λογοτέχνες, φωτογράφοι πάνε και έρχονται στον χώρο που τώρα πια λειτουργεί ως κέντρο καλλιτεχνικής έκφρασης και διακίνησης ιδεών.

http://www.galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=1171

Παρέμβαση πολιτών για την προστασία της Πάρνηθας

Παρέμβαση πολιτών για την προστασία της Πάρνηθας


02.11.08
ΕΚΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΟ ΣΤΕΣτις 5 Νοεμβρίου εκδικάζεται στο Ε΄ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) αίτηση 5 μελών του «Παναττικού Δικτύου» για ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος (Π.Δ.) που αφορά στον «Καθορισμό Ζωνών Προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας» (ΦΕΚ 336 Δ’/ 24.7.2007) «…κατά το μέρος που παρέχει ελλιπή προστασία στα οικοσυστήματα και ιδίως κατά το μέρος που επιτρέπει (άρθρο 2, παρ. 13) Ζώνες Ε2 τουρισμού, οι εγκαταστάσεις των οποίων έχουν καθοριστεί με τον Ν. 3139/2003…» Σύμφωνα με την αίτηση ακύρωσης, αν και μετά την καταστροφική πυρκαγιά της 28ης Ιουνίου 2007 η ανάγκη προστασίας γίνεται εντονότερη, το προαναφερόμενο Π.Δ. δεν λαμβάνει υπ΄ όψιν του όλα τα πορίσματα της «Μελέτης Προστασίας ορεινού όγκου Πάρνηθας» που συνετάγη το 2003 από τον «Οργανισμό Αθήνας» (ΟΡΣΑ), εφ όσον θεσμοθετούνται ζώνες στις οποίες οι επιτρεπόμενες χρήσεις δεν συνάδουν με τις αρτιότατες σχετικές προτάσεις της μελέτης του ΟΡΣΑ. Ακόμη, στη Ζώνη Α2 (πυρήνας),προβλέπεται η ανεξέλεγκτη πρόσβαση παντός είδους αυτοκινήτων, παρά τον χαρακτηρισμό της ως περιοχή απόλυτης προστασίας της φύσης, «…λόγω του ότι η ζώνη αυτή περικλείει το Καζίνο και άλλες ασύμβατες με το οικοσύστημα δραστηριότητες…». Εξ’ άλλου, εξαιρούνται από την προστασία αρκετά τμήματα δημόσιου δάσους και αρκετές εκτάσεις που διεκδικούνται από ιδιώτες. Με το προσβαλλόμενο Π.Δ. χαρακτηρίζονται ως Ζώνες Ε2 τουρισμού, εκτάσεις 90 και 25 στρεμμάτων εντός του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας καθώς και έκταση 51 στρεμμάτων στους πρόποδες του βουνού, οι οποίες περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις που είχαν κατασκευαστεί πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 (Καζίνο- Ξενοδοχείο Μον Παρνές- πρώην Σανατόριο / Ξενοδοχείο Ξενία- Σταθμό Τελεφερίκ). Οι κτιριακές εγκαταστάσεις αυτές θεωρούνται νόμιμες σύμφωνα με τον Ν. 2160 /1993 και «… επιτρέπεται η ανακατασκευή, η αναμόρφωση, η αναδιάταξη, ο εκσυγχρονισμός, καθώς και η επέκταση και οι αλλαγές χρήσεών τους…». Ήδη, σχετικές οικοδομικές εργασίες, βρίσκονται σε εξέλιξη…Όπως αναλύεται στην αίτηση ακύρωσης, «…η αλλαγή χρήσης του Εθνικού Δρυμού σε τουριστικές εγκαταστάσεις δεν έγινε νόμιμα και οι σχετικές αποφάσεις αντίκεινται στο άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος καθώς επιτρέπουν τη μεταβολή του προορισμού δασών κυρίως μέσα στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, χωρίς να προέχει για την Εθνική Οικονομία ή να επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον η χρήση Καζίνο, Ξενοδοχείων κλπ…».Ακόμη, στην αίτηση ακύρωσης επισημαίνεται ότι διατάξεις του προσβαλλόμενου Π.Δ. αντίκεινται στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ΡΣΑ- Ν.1515/1985) καθώς και στην Κοινοτική Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για την προστασία των οικοτόπων.Ένα χρόνο μετά τη μεγάλη, καταστροφική πυρκαγιά στην Πάρνηθα, το ΥΠΕΧΩΔΕ με νέο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος προωθεί επιπλέον εγκαταστάσεις (σε περιοχές που είχαν εξαιρεθεί από το ΠΔ του 2007), για τη δημιουργία «Τεχνόπολης» 110.000 τ.μ σε έκταση 500 στρ., καθώς και εγκαταστάσεων Παιδικής Κατασκήνωσης σε έκταση 30 στρ. της Μονής Πετράκη. Με το νέο Π.Δ. του ΥΠΕΧΩΔΕ επιχειρείται να παρακαμφθεί το Ε’ τμήμα του ΣτΕ το οποίο είχε κρίνει το 2006 παράνομες αυτές τις εγκαταστάσεις.Κατά τη γνώμη μας, το Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία της Πάρνηθας θα πρέπει να ακυρωθεί, έφ΄ όσον παρέχει ελλιπή προστασία και να επανέλθει συμπληρωμένο με όλες τις απαιτούμενες διατάξεις ώστε να υπάρξει πλήρης προστασία του βουνού.Tα μέλη του «Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών», Αλωνιάτης Αποστόλης, Ιατρίδου Μαριλένα, Πορτάλιου Ελένη, Τότσικας Πάνος, Χαλάτσης Δημήτρης

http://www.epohi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1595&Itemid=38

Η κληρονομιά του 2004

Η κληρονομιά του 2004
Τι έμεινε στην Αθήνα από το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Δευτέρα, 11.08.08

Πίσω στο… ξεχασμένο 2004, οι Αθηναίοι τήρησαν τις ολυμπιακές λωρίδες με θρησκευτική ευλάβεια. Ευλάβεια που προφανώς είχε ημερομηνία λήξεως, καθώς τέσσερα χρόνια αργότερα η εικόνα των αυτοκινήτων που εισβάλλουν καθημερινά στις λεωφορειολωρίδες κάθε άλλο παρά έκπληξη μας προκαλεί. «Είχαμε κίνητρα τότε», θα πει κάποιος. «Η μαμά “κυβέρνηση” και ο μπαμπάς “κράτος” μάς είχαν υποσχεθεί ότι, αν είμαστε καλά παιδιά (φρόνιμοι, καθαροί, ευγενικοί, εξυπηρετικοί) τώρα που θα έρθουν οι ξένοι, θα μας ανταμείψουν με σπουδαία δώρα: Πράσινο, δρόμοι, συγκοινωνίες και πολλά άλλα θα βελτιώσουν τη μεταολυμπιακή καθημερινότητα των Αθηναίων…». Ο ΕΤ έκανε μια σύντομη βόλτα στην Αθήνα και κατέγραψε τι μας έμεινε ως κληρονομιά τέσσερα χρόνια μετά την Αθήνα του 2004. Ο απολογισμός μόνο ικανοποιητικός δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί…
Ολυμπιακό πνεύμαΠέντε το απόγευμα, και ο κάδος μπροστά από το σπίτι μου ξεχειλίζει. Παρόλο που ο Δήμος Αθηναίων έχει δώσει σαφείς οδηγίες προς τους δημότες να κατεβάζουν τα απορρίμματά τους τις βραδινές ώρες, κανείς δεν φαίνεται να δίνει σημασία. «Κατ’ αρχάς, δεν ξέρουμε πότε ακριβώς περνά το απορριμματοφόρο», λέει η Μαρία Παπαγιάννη, κάτοικος Κυψέλης. «Δεν νομίζω ότι και τα ίδια τα απορριμματοφόρα είναι τόσο συνεπή όσο στους Ολυμπιακούς». Αυτό είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της πλήρους «παραίτησης» των Αθηναίων από το ολυμπιακό πνεύμα εκείνων των ημερών. «Ευαισθητοποιηθήκαμε δυστυχώς μόνο για την περίοδο εκείνη», σημειώνει ο Γιώργος Δημόπουλος, αντιδήμαρχος Καθαριότητας. «Επαγγελματίες και πολίτες ήταν τότε άψογοι. Σέβονταν τα ωράρια τροφοδοσίας, τους κανονισμούς καθαριότητας. Τώρα πολλοί είναι αυτοί που έχουν γυρίσει στην πρότερη κατάσταση, της αδιαφορίας». Στην αδιαφορία όμως έρχεται να προστεθεί και η αγένεια. «Την περίοδο εκείνη όλοι χαμογελούσαν. Υπάλληλοι, οδηγοί, καταστηματάρχες. Η εξυπηρέτηση ήταν άψογη», μας μεταφέρει ο Κώστας, εθελοντής στους Ολυμπιακούς. Τώρα; Η απάντηση έρχεται από τον αντιπρόεδρο του Σωματείου Οδηγών Ταξί Αττικής (ΣΟΤΑ) Κώστα Μπεκρή: «Τα ταξί άλλαξαν ως οχήματα, οι οδηγοί όμως όχι. Τότε έγινε το θαύμα και ο Ελληνας έδειξε το φιλότιμό του. Για λίγο, όμως. Βλέπει κανείς σήμερα τους οδηγούς ταξί να συμπεριφέρονται με αγένεια, να μη βάζουν σε λειτουργία τον κλιματισμό, να παιδεύουν τον κόσμο».
Κυκλοφοριακό – ΜΜΜΠεριμένω να ξεκινήσει το Χ14, Κηφισιά-Σύνταγμα. Δρομολόγιο-εξπρές που παρέμεινε μετά το πέρας των Ολυμπιακών, ωστόσο μόνο εξπρές δεν είναι πια. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η «ολυμπιακή αφορμή» έδωσε ώθηση στις αστικές συγκοινωνίες να διευρυνθούν: Μετρό, προαστιακός, τραμ μπήκαν στη ζωή μας, ωστόσο δεν κατάφεραν να μας πείσουν να αφήσουμε το Ι.Χ. στο σπίτι. «Το τραμ είναι αργό, είναι αδύνατον να το χρησιμοποιήσω για δουλειά, μόνο για βόλτα», λέει η Κατερίνα, ενώ η Κωνσταντίνα σημειώνει: «Ο,τι μας υποσχέθηκαν ήταν ψέμα. Η Αττική Οδός γρήγορα έπηξε, ενώ η Κηφισίας ποτέ δεν ελευθερώθηκε, όπως έλεγαν». Ο τότε πρόεδρος των Συγκοινωνιολόγων Πάνος Παπαδάκος εξηγεί: «Το σύστημα που σχεδιάσαμε εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων ήταν “καταδικασμένο” να πετύχει: Επιτέλους, κάθισαν στο ίδιο τραπέζι υπουργεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιστήμονες και ανέπτυξαν ένα σοβαρό σχεδιασμό, που εφαρμόστηκε άψογα. Αυτή η σωστή πολιτική διαχείριση δεν συνεχίστηκε. Ο κόσμος πράγματι εξυπηρετήθηκε τότε από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, γιατί αυτά απάντησαν στις απαιτήσεις του. Οταν ύστερα από λίγο αυτά σταμάτησαν να έχουν τις ελκυστικές συχνότητες της τάξης των δύο λεπτών και τις επίσης ελκυστικές ταχύτητες των 40-50 χλμ/ώρα, εκείνοι επέστρεψαν στα Ι.Χ. τους».
ΠράσινοΨάχνοντας απεγνωσμένα μια σκιά για να κρυφτώ από τον καυτό ήλιο της καλοκαιρινής πόλης, μου έρχονται στο μυαλό οι προ 2004 εξαγγελίες για μια πράσινη Αθήνα μετά το πέρας των Αγώνων. «Οι υποσχέσεις για περισσότερο πράσινο είχαν στόχο να διασκεδάσουν τις αντιδράσεις των πολιτών σχετικά με τα μεγαθήρια που φύτρωσαν ξαφνικά στην πόλη εν όψει Ολυμπιακών», σχολιάζει ο Αλέξανδρος Πραντούνας του μετώπου για το περιβάλλον Green Attack. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το αεροδρόμιο του Ελληνικού, που ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεκαθαριστεί αν θα γίνει εκεί Μητροπολιτικό Πάρκο, η ελπίδα για αστικό πράσινο μάλλον έμεινε στα χαρτιά. «Από το λίγο ολυμπιακό πράσινο που φυτεύτηκε εκείνη την περίοδο ελάχιστα ήταν τα δέντρα που επιβίωσαν, πολύ λιγότερα μάλιστα από αυτά που θυσιάστηκαν για να γίνουν τα ολυμπιακά έργα», λέει ο Ακης Μπαδογιάννης από τη Δημοτική Συνεργασία για το Ελληνικό.Από τη μεριά του Δήμου Αθηναίων, ο Αγγελος Μοσχονάς, αντιδήμαρχος Πρασίνου, υπογραμμίζει πως «ενώ η τότε δήμαρχος Ντόρα Μπακογιάννη είχε υποσχεθεί 10.000 δέντρα, τελικά φυτεύθηκαν σχεδόν τα διπλάσια». «Τουλάχιστον ο δήμος έκανε παραπάνω απ’ όσα είχε εξαγγείλει», λέει «δείχνοντας» το ΥΠΕΧΩΔΕ, καθώς, ενώ το 2002 -επί υπουργίας Βάσως Παπανδρέου- μιλούσε για φύτευση περισσοτέρων των 500.000 δέντρων, με στόχο να φτάσει το ικανοποιητικό 5,35 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο, τελικά παραμείναμε στα 2,5 τ.μ./κάτοικο.
ΠεζοδρόμιαΜια βόλτα στην οδό Αθηνάς αποδεικνύει πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν η αφορμή… για να κάνουν τα αθηναϊκά πεζοδρόμια ένα βήμα μπροστά. Οι ειδικοί διάδρομοι για τους τυφλούς αλλά και οι ράμπες για τα ΑμεΑ έκαναν την εμφάνισή τους στην πόλη. Μια βόλτα όμως στα πεζοδρόμια των Εξαρχείων, της Κυψέλης ή των Αμπελοκήπων θα έκανε την προηγούμενη διαπίστωση να μοιάζει εξαιρετικά αισιόδοξη. Ο ΕΤ από τις 15 Απριλίου 2008 που ξεκίνησε την καμπάνια «Ελευθερώστε τα πεζοδρόμια» έχει καταγράψει τη σκληρή πραγματικότητα: Τι κι αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήλθαν και παρήλθαν; Τα αθηναϊκά πεζοδρόμια στη συντριπτική του πλειονότητα, εκτός των κακοτεχνιών, παραμένουν κατειλημμένα από παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. «Τα πεζοδρόμιά μας σίγουρα δεν είναι αυτά που αρμόζουν σε μια μεγαλούπολη, που μάλιστα έχει φιλοξενήσει Ολυμπιακούς Αγώνες. Βρόμικα, στενά και γεμάτα παγίδες. Η κατάσταση κάθε μέρα χειροτερεύει», μας λέει η Ελσα Τσεκούρα από το κίνημα ΠΕΖΗ.Η Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας (ΕΑΧΑ) που ανέλαβε όλα τα έργα που έγιναν στο κέντρο της πόλης εν όψει Ολυμπιακών (Διον. Αρεοπαγίτου, Αποστόλου Παύλου, Αδριανού, Σύνταγμα, Ερμού, πλατεία Ομονοίας κ.λπ.) άφησε προίκα στους Αθηναίους ένα «μεγάλο περίπατο». «Το κέντρο ήταν σχεδόν αδιάβατο πριν. Τώρα είναι χιλιάδες οι περιπατητές. Ωστόσο οι αρμόδιοι φορείς δεν εφαρμόζουν τα προβλεπόμενα όπως κατά τη διάρκεια των Αγώνων (έλεγχος παράνομου πάρκινγκ, κατάληψη πεζόδρομων από τροχοφόρα), ενώ και η αποκατάσταση από τα έργα των οργανισμών κοινής ωφελείας δεν είναι η πρέπουσα», σημειώνει ο πρόεδρος της ΕΑΧΑ Κυριάκος Γριβέας.
Αντιπλημμυρικά έργαΣίγουρα κανένας Αθηναίος δεν πρόκειται να ξεχάσει τις εικόνες καταστροφής στην Αθήνα των αρχών της δεκαετίας με κάθε νεροποντή. Μαγαζιά και υπόγεια σπίτια πλημμυρισμένα, περιουσίες «πνιγμένες», ανθρώπινες ζωές χαμένες. Με το βλέμμα στραμμένο στο 2004, ξεκίνησαν ελπιδοφόρα αντιπλημμυρικά έργα, με προτεραιότητα τον προβληματικό Κηφισό. «Το έργο του Κηφισού περιλάμβανε τη διαπλάτυνση και την εμβάθυνση του ρέματος, ενώ δημιουργήθηκε και μια υπερυψωμένη λεωφόρος», μας λέει ο Απόστολος Αλωνιάτης από την κίνηση πολιτών ΚΗΦΙ-SOS. «Είναι γεγονός ότι εδώ και τρία τέσσερα χρόνια τα πλημμυρικά φαινόμενα έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Ωστόσο, το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί: Απομένει ένα αντιπλημμυρικό κανάλι, καθώς και η ολοκλήρωση των έργων για τον παραλιακό συλλέκτη όμβριων υδάτων Μοσχάτου - Καλλιθέας». Σύμφωνα πάντως με το δήμαρχο Μοσχάτου Ταξιάρχη Παπαντώνη, το θέμα «έχει μάλλον μείνει στο συρτάρι», αφού όπως λέει ο ίδιος «παρά τις προσπάθειές μας, τα έργα που είχαν υποσχεθεί ότι θα παραδοθούν αμέσως μετά τους Αγώνες είναι ακόμα ημιτελή».Σχετικά με το γενικό αντιπλημμυρικό σχεδιασμό ο Ευθύμιος Λέκκας, καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής και Εφαρμοσμένης Γεωλογίας, μας εξηγεί ότι «τα περισσότερα έργα που ήταν προγραμματισμένα να παραδοθούν πριν από την έναρξη των Αγώνων αφορούσαν στις περιοχές γύρω από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις (ΟΑΚΑ, Ολυμπιακό Χωριό κ.λπ.) και παραδόθηκαν εγκαίρως κατά 80%». «Δεν συμπεριλαμβάνονταν όμως σε αυτά», τονίζει, «άλλες προβληματικές περιοχές του Λεκανοπεδίου, π.χ. οι πρόποδες της Πάρνηθας».
Φοιτητικές εστίεςΕνα πολύ σημαντικό έργο που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν η ριζική ανακαίνιση των ήδη υπαρχουσών φοιτητικών εστιών του Πανεπιστημίου Αθηνών και η ανέγερση δύο καινούργιων. Η Μεγάλη Φοιτητική Εστία επί της οδού Oύλωφ Πάλμε, δυναμικότητας περίπου 800 κλινών, είχε κατασκευασθεί το 1970 και η κατάσταση που επικρατούσε εκεί θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τουλάχιστον απαράδεκτη. Λόγω ελλείψεως της απαραίτητης τακτικής συντήρησης, οι συνθήκες διαβίωσης των φοιτητών που έμεναν εκεί ήταν τραγικές και πολλά από τα δωμάτια των εστιών ήταν εκτός λειτουργίας. Αποτέλεσμα ήταν να στεγάζονται εκεί περίπου 640 άτομα, ορισμένα από τα οποία μάλιστα δεν ήταν φοιτητές. Οπως μας μεταφέρει ο Παναγιώτης Κοντός, γενικός γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών: «Η ανακαίνιση των εστιών εντάχθηκε στο πρόγραμμα ολυμπιακής προετοιμασίας και χρηματοδοτήθηκε γενναία (52.000.000 ευρώ). Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων φιλοξενήθηκαν δημοσιογράφοι από την Απω Ανατολή, ενώ σήμερα είναι στη διάθεση των φοιτητών 1.000 περίπου κλίνες σε σύγχρονα και πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια, από τα καλύτερα στην Ευρώπη».ΒΑΣΙΛΑΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ Ελεύθερος Τύπος

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=47628

«Μέσα στο δρυμό "Μον Παρνές" και τελεφερίκ»

«Μέσα στο δρυμό "Μον Παρνές" και τελεφερίκ»
Της ΧΑΡΑΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑ
Μέσα στον πυρήνα του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Καζίνου και του τελεφερίκ, εκτιμά ο σύμβουλος Επικρατείας Ν. Ρόζος και με εισήγηση στη σημερινή συνεδρίαση του Ε' τμήματος του ΣτΕ προτείνει την ακύρωση των σχετικών διατάξεων του προεδρικού διατάγματος που είχε θεσμοθετήσει το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ τον Αύγουστο του 2007.
Το ίδιο προτείνει και για διατάξεις του νόμου 3139/2003, με βάση τις οποίες προβλέπεται η επέκταση του συγκροτήματος του «Μον Παρνές» και του σταθμού του τελεφερίκ. Οι εγκαταστάσεις είχαν κατασκευαστεί στη δεκαετία του '60 χωρίς οικοδομική άδεια (!) και τακτοποιήθηκαν με νόμο του 1993.Η αίτηση ακύρωσης είχε κατατεθεί από μέλη του «Παναττικού δικτύου κινημάτων πόλης και ενεργών πολιτών». Η καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Ελένη Πορτάλιου, η Μαριλένα Ιατρίδου, ο Π. Τόστικας, ο Απ. Αλωνιάτης και ο Δημ. Χαλάτσης επισημαίνουν πως το επίμαχο διάταγμα παρέχει ελλιπή προστασία στα οικοσυστήματα της Πάρνηθας, αφού δεν λαμβάνει υπόψη του όλα τα πορίσματα της μελέτης προστασίας που είχε γίνει το 2003 από τον Οργανισμό Αθήνας. Το αποτέλεσμα είναι να θεσμοθετούνται στον πυρήνα του εθνικού δρυμού πάρκο κεραιών και ζώνη τουρισμού, ενώ σε άλλα σημεία της προστατευόμενης περιοχής διατηρούνται κατασκηνώσεις και λατομεία, που θα έπρεπε να απομακρυνθούν με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Για χάρη του καζίνου επιτρέπεται η ανεξέλεγκτη πρόσβαση κάθε είδους αυτοκινήτων σε ζώνη που χαρακτηρίζεται ως απολύτου προστασίας της φύσης. Προβλέπεται επίσης δόμηση κατοικιών σε εκτός σχεδίου οικόπεδα με εμβαδόν τουλάχιστον 20 στρέμματα σε περιοχές της Φυλής, των Θρακομακεδόνων και της Βαρυμπόπης, χωρίς να διευκρινίζεται αν αφορά μόνο τα γεωργικά τμήματα των εκτάσεων. Το διάταγμα δεν περιλαμβάνει εκτάσεις του δάσους Ψωρίλα, που διεκδικούνται από οικοδομικό συνεταιρισμό, ενώ εξαιρείται τμήμα του δημόσιου δάσους Πολυδενδρίου.
Ειδικά για τις τουριστικές εγκαταστάσεις, το «Παναττικό δίκτυο» αναφέρει στην προσφυγή του πως το «Μον Παρνές» έχει αναπτυχθεί σε έκταση 90 στρεμμάτων που βρίσκεται στον πυρήνα του δρυμού, παρά το γεγονός ότι στο νόμο του 2003 αναφέρεται ότι είναι εκτός πυρήνα, ενώ η είσοδος του τελεφερίκ καταλαμβάνει 25 στρέμματα δασικής έκτασης στους πρόποδες του βουνού. «Πρόκειται για εντατικές τουριστικές χρήσεις, που μέχρι το 2003 λειτουργούσαν παράνομα», επισημαίνεται στην προσφυγή.Στην εμπεριστατωμένη εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας Ν. Ρόζου σημειώνεται ότι οι χώροι του ξενοδοχείου και του σταθμού του τελεφερίκ αναφέρονται ρητώς στις αποφάσεις ότι είναι εκτός του πυρήνα του εθνικού δρυμού και σημειώνει: «Εν τούτοις από διάφορα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι βρίσκονται εντός» και επιπλέον αναφέρεται ότι είναι δάσος. «Η μελέτη στην οποία στηρίχθηκε το προσβαλλόμενο Π.Δ. θεώρησε ότι δεν θα πρέπει να προβλεφθεί η σταδιακή απομάκρυνσή τους», επισημαίνει στην εμπεριστατωμένη εισήγησή του και θεωρεί ότι το καθεστώς που εισήγαγε ο νόμος του 2003 «αποτελεί νομοθετική υποβάθμιση του καθεστώτος προστασίας των δασών και επομένως είναι αντίθετο προς το άρθρο 24 παράγραφος 1 του Συντάγματος». Με αυτό το σκεπτικό καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ζώνες καθορίζονται μη νομίμως. Αναφέρει πάντως ότι η αντισυνταγματικότητα μπορεί να αφορά μόνον τις επεκτάσεις των κτιρίων και εισηγείται να παραπεμφθεί το θέμα στην Ολομέλεια του ΣτΕ. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/11/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=05.11.2008,id=34850608

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ «ΠΑΝΑΤΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ
5 ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ «ΠΑΝΑΤΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ
ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»

Εισήγηση του δικηγόρου Αριστείδη Θωμόπουλου στο Συμβούλιο της Επικρατείας στη δικάσιμη της 5.11.2008 κατά τη συζήτηση Αίτησης Ακύρωσης των Πάνου Τότσικα, Μαριλένας Ιατρίδου, Ελένης Πορτάλιου, Απόστ.Αλωνιάτη και Δημητρίου Χαλάτση για την ακύρωση του Π.Δ. για τον «Καθορισμό Ζωνών Προστασίας του Ορεινού όγκου Πάρνηθας» (ΦΕΚ 336 Δ’ /24.7.2007)


ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ
Και οι 5 αιτούντες προ-αποδεικνύεται ότι είναι ΜΟΝΙΜΟΙ κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής των Αθηνών, αφού κατοικούν στην πόλη αυτή ή στους περιαστικούς Δήμους, και επομένως σύμφωνα με την ΠΑΓΙΑ και από πολλά χρόνια συντεταγμένη νομολογία του Δικαστηρίου σας, έχουν άμεσο έννομο συμφέρον και νόμιμα και εμπρόθεσμα έχουν ασκήσει την κρινόμενη αίτηση ακύρωσης.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ-ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Τα δασικά οικοσυστήματα διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαφύλαξη της οικολογικής ισορροπίας και, ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, αναμφισβήτητα συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η ελληνική έννομη τάξη, και ιδιαίτερα το Σύνταγμα με τις διατάξεις των άρθρων 24 παρ. 1 και 117 παρ.3 και 4 καθιερώνουν ένα ιδιαίτερο ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ των ευαίσθητων αυτών οικοσυστημάτων.
Η ΕΙΔΙΚΗ πρόβλεψη της προστασίας του δασικού περιβάλλοντος στο συνταγματικό κείμενο, παρά την πληρότητα της παρ.1 του άρθρου 24, που αφορά το φυσικό περιβάλλον κι επομένως καταλαμβάνει κάθε μορφή του, άρα και το δασικό περιβάλλον, ΥΠΟΣΤΑΣΙΩΝΕΙ και ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙ τη βούληση του συνταγματικού νομοθέτη για την ύπαρξη ενός ιδιαίτερα αυστηρού προστατευτικού καθεστώτος των δασών και δασικών εκτάσεων με ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ την καταρχήν ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ του ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ τους.
Επίπλέον, αν και η έννοια της προστασίας του δασικού περιβάλλοντος, όπως κατοχυρώνεται στο πλαίσιο του άρθρου 24 παρ.1 του Συντάγματος, ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ τη διατήρηση, ανάπτυξη αλλά και αποκατάστασή του, άρα και τη διαδικασία της αναδάσωσης, εντούτοις αφιερώνεται ΕΙΔΙΚΗ διάταξη, εκείνη του άρθρου 117 παρ.3, για την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του κατεστραμμένου ή υποβαθμισμένου δασικού περιβάλλοντος.
Με τη ρύθμιση αυτή η προστασία των δασών εμπλουτίζεται και αναβαθμίζεται και οι διατάξεις αυτές των άρθρων 24 και 117, λειτουργούν μεταξύ τους κατά τρόπο συμπληρωματικό, με αποτέλεσμα η συνδυαστική εφαρμογή τους να προσλαμβάνει ευρύ και δυναμικό χαρακτήρα και να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότερη προστασία.
Η πολυετής ερμηνεία από το Δικαστήριό σας των συνταγματικών διατάξεων αυτών, διαμόρφωσε αρχές και κανόνες, και διέπεται από λογική αυστηρότητα και νομική πειθαρχία ως προς την εφαρμογή των σχετικών συνταγματικών εγγυήσεων.
Εκτιμάμε ότι οι αρχές και οι κανόνες αυτοί, βρίσκουν την εφαρμογή τους, και στη μόλις αναγνωσθείσα Εισήγηση.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ
Το ιστορικό του νομοθετικού καθεστώτος για τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και τις περιπέτειές του (προσθέτουμε εμείς), πλήρως αναφέρεται στην Εισήγηση, αλλά και στην κρινόμενη αίτησή μας, και δεν επανέρχομαι.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ
Ο λόγος αυτός αφορά την ΑΝΤΙ-συνταγματικότητα, αναφορικά και σε σχέση με το άρθρο 24,
α)του άρθρου 2 αρ.13 του προσβαλλόμενου Π.Δ. με το οποίο οριοθετούνται ΖΩΝΕΣ Ε2 δηλαδή «ζώνες τουρισμού, οι εγκαταστάσεις των οποίων έχουν καθορισθεί με το ν.3139/2003 και για τις οποίες καθώς και για τις συνοδές υποδομές αυτών, ισχύουν οι διατάξεις του παραπάνω νόμου»,
β) του άρθρου 3 του ν.3139/2003, και,
γ) των τριών αποφάσεων του ΕΟΤ,
διότι επιτρέπουν τη μεταβολή του προορισμού ΚΥΡΙΩΣ Μ Ε Σ Α στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, ΧΩΡΙΣ να προέχει (η μεταβολή αυτή) για την Εθνική Οικονομία ή την αγροτική εκμετάλλευση ή να επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον η χρήση Καζίνο, ξενοδοχείου και άλλων εγκαταστάσεων.

Θεωρούμε ότι πολύ ορθά επισημαίνεται στην Εισήγηση ότι η έκταση των 90 στρεμμάτων στην οποία έχουν ανεγερθεί το Καζίνο, το ξενοδοχείο Μον Παρνές, αλλά και ο άνω σταθμός του τελεφερίκ, είναι ΜΕΣΑ στον ΠΥΡΗΝΑ του Εθνικού Δρυμού,
και ΑΝΑΚΡΙΒΩΣ αναφέρεται στην Εισηγητική Εκθεση του ν.3139/03 ότι βρίσκονται Ε Κ Τ Ο Σ ή ότι ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΘΕΙ από τον Εθνικό Δρυμό.
Σωρεία στοιχείων αποδεικνύει το ουσιαστικά αβάσιμο της αναφοράς αυτής, και είναι απορίας άξιο, ΠΩΣ διέλαθε της προσοχής των αρμοδίων.

Ορθά επίσης επισημαίνεται ότι συνέπεια της ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΑΣ αυτής, ήταν το γεγονός ότι, κατ επίκληση της διάταξης αυτής, ΜΕΡΟΣ των ανωτέρω εκτάσεων ΔΕΝ κηρύχτηκε αναδασωτέα, ως ΜΗ ΔΑΣΟΣ.
Θεωρούμε ότι πολύ ορθά επισημαίνεται στην Εισήγηση η ΑΝΤΙΘΕΣΗ και ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ που υπάρχει μεταξύ Α Φ Ε Ν Ο Σ των διατάξεων,
***για τους Εθνικούς Δρυμούς (άρθρο 78 επ. του Ν.Δ. 86/1969),
*** των διατάξεων του άρθρου 21 του ν.1650/1986 που προβλέπουν το χαρακτηρισμό με Π.Δ. περιοχών προστασίας της φύσης, επί τη βάσει των οποίων, με το ν. 3044/2002, ιδρύθηκε(μεταξύ άλλων) και Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας.
και, Α Φ Ε Τ Ε Ρ Ο Υ
***των διατάξεων του νόμου για την Τουριστική Ανάπτυξη (ν.2160/1993, άρθρο 6) με το οποίο θεωρούνται νόμιμες οι κτιριακές εγκαταστάσεις του ΕΟΤ, έστω και αν έχουν ανεγερθεί χωρίς άδεια,
****των διαπιστωτικών αποφάσεων του ΕΟΤ που δημοσιεύτηκαν με το ν. 3139/2003,
*** των διατάξεων του άρθρου 3 του τελευταίου νόμου, με τις οποίες επιτρέπεται ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ η Ε Π Ε Κ Τ Α Σ Η των εγκαταστάσεων αυτών.
Με τις τελευταίες διατάξεις επιτρέπεται ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ η μεταβολή του προρισμού του δάσους του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας,
δηλαδή επέρχεται ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ του καθεστώτος προστα-σίας των δασών, η οποία ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ στο άρθρο 24 του Συντάγματος.
Επομένως η διάταξη του άρθρου 2 παρ.13 του προσβαλλόμενου ΠΔ με την οποία καθιερώνονται ΖΩΝΕΣ Ε2 για τις οποίες ισχύουν οι διατάξεις του ν.3139/2003 είναι μη νόμιμη/ αντισυνταγματική και πρέπει να ακυρωθεί.

Οσον αφορά τη ΖΩΝΗ Ε1, που αποτελεί το ΠΑΡΚΟ ΚΕΡΑΙΩΝ, ο ισχυρισμός μας (που συνιστά την πραγματικότητα) είναι, ότι και η ζώνη αυτή βρίσκεται ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ του Εθνικού Δρυμού, και για το λόγο αυτό αυτόχρημα προκαλεί τη μεταβολή του προορισμού του δάσους. Και νομίζομε ότι ο λόγος αυτός, είναι νόμιμος, με βάση τα όσα εκτέθηκαν πιό πάνω, και θα έπρεπε να ακυρωθεί το προσβαλλόμενο Π.Δ. για το λόγο αυτό.
Και υπό την εκδοχή όμως την οποία δέχεται η Εισήγηση, ότι η δημιουργία τέτοιων πάρκων σε Εθνικούς Δρυμούς ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ μόνο όταν ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΕΡΕΥΝΑ από την οποία να διαπιστώνεται ότι οποιοδήποτε άλλο σημείο,όπως π.χ. η περιφερειακή ζώνη, ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΦΟΡΟ,
έρευνα η οποία α) δεν αναφέρεται καθόλου, και β) από τα στοιχεία του φακέλλου ΔΕΝ προκύπτει ότι έγινε καν,
και πάλι οδηγούμαστε στην κρίση ότι η διάταξη του άρθρου 2 παρ.12 για τη ΖΩΝΗ Ε1 του Πάρκου των Κεραιών, του προσβαλλόμενου Π.Δ. είναι αντισυνταγματική και μη νόμιμη, και πρέπει αυτό κατά τη διάταξη αυτή να ακυρωθεί.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΟΓΟ
Ο λόγος αυτός αναφέρεται στο γεγονός ότι οι ρυθμίσεις του προσβαλλόμενου Π.Δ., ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ στο ν.1515/1985 για το Ρυθμιστικό της Αθήνας, ο οποίος νόμος είναι εκτελεστικός του άρθρου 24 του Συντάγματος.
Εκτιμάμε ότι ο λόγος αυτός δεν ερευνήθηκε και δεν ελέγχθηκε από την Εισήγηση, διότι προφανώς κι εύλογα κρίθηκε ότι (εν όψη της Εισήγησης για τις Ζώνες Ε1 και Ε2) παρείλκε η εξέτασή του.
Επιτρέψτε μου να αναφέρω, επιγραμματικά τα ακόλουθα:
Με τις ΖΩΝΕΣ Ε2 του άρθρου 2 παρ.13 του προσβαλλόμενου Π.Δ., έχουμε την άποψη ότι χωροθετούνται ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ των οικοσυστημάτων της Πάρνηθας, ΥΠΕΡΕΝΤΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ, των οποίων επιτρέπονται και ε π ε κ τ ά σ ε ι ς και αλλαγές χρήσεων ακόμα, χωρίς κανένα περιορισμό !!, οι οποίες βλάπτουν σοβαρά τα οικοσυστήματα αυτά και υποβαθμίζουν το περιβάλλον.
Οι διατάξεις όμως του Ρυθμιστικού της Αθήνας (άρθρο 1 παρ.1, άρθρο 8 παρ.1 Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας), προβλέπουν κατευθύνσεις, προγράμματα και μέτρα ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας, και ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ τη διοίκηση κατά την άσκηση της κανονιστικής εξουσίας ή την έκδοση ατομικών πράξεων.
Επί πλέον οι ρυθμίσεις αυτές πρέπει να καταλαμβάνουν το ΣΥΝΟΛΟ της προστατευτέας έκτασης που περιλαμβάνεται στη μελέτη των αρμοδίων επιστημόνων, και δεν μπορούν να ορίζουν άλλες χρήσεις, εκτός αν συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με άλλον τρόπο.
(Στο Πρακτικό Επεξεργασίας, σελ.11, περιλαμβάνεται πλήρης και λεπτομερής σχετική σκέψη, που φαίνεται ότι δεν λήφθηκε υπόψη).
Επομένως οι ΖΩΝΕΣ Ε2 του άρθρου 2 παρ.13, για εντατικές (ως είναι και περιγράφονται) τουριστικές εγκαταστάσεις, παραβιάζουν τις διατάξεις του ν.1515/1985, και έτσι πρέπει να ακυρωθεί και για το λόγο αυτό.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΛΟΓΟ
Ο λόγος αυτός αφορά
α) το άρθρο 2 παρ.13 του προσβαλλόμενου Π.Δ., σε σχέση με,
β) το άρθρο 3 του ν.3139/2003, και,
γ) τις πιό πάνω διαπιστωτικές αποφάσεις του ΕΟΤ,
τα οποία ΑΝΤΙΚΕΙΝΤΑΙ στην Κοινοτική Οδηγία 92/43 για την προστασία των οικοτόπων.
Για λόγους οικονομίας χρόνου, δεν αναπτύσσω παραπέρα το λόγο αυτό και αναφέρομαι στα όσα περιέχονται στην κρινόμενη αίτησή μας.

Κατά τα λοιπά (π.χ. κάτω σταθμός τελεφερίκ, κατασκηνώσεις κλπ) αναφέρομαι στην αίτησή μας.

Ο ομότιμος καθηγητής Αναστάσιος Τάχος, στο βιβλίο του με τίτλο «Δίκαιο Προστασίας του Περιβάλλοντος» (1992), με τις πρώτες λέξεις, αναγράφει:
«Η οικονομική δράση των ανθρώπων ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον και ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ από αυτό. Υπό καθεστώς φιλελεύθερης οικονομίας είναι μοιραίο τα άτομα να αδιαφορούν σκοπίμως, ενόψει επίτευξης κέρδους, αλλά και οι κυβερνώντες να αδρανούν, ενόψει επίτευξης οικονομικής ανάπτυξης ή και εν όψει του λεγόμενου «πολιτικού κόστους», για την αναγκαιότητα της διατήρησης του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος όπως διαπλάσθηκε με την πάροδο του χρόνου.Η οικονομική όμως ανάπτυξη, ιδιωτών και κράτους, πρέπει να έχει ως όριο την επιτακτική ανάγκη να προστατευθεί το φυσικό περιβάλλον αλλά και η πολιτιστική κληρονομιά….».
Με την εισαγωγική διαπίστωση αυτή, μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κάποιος, συνολικά ή μερικά. Απηχεί όμως μια πραγματικότητα.
Επιτρέψτε σε αυτόν που κατέχει το βήμα τούτο, να ισχυριστεί ενώπιον του Δικαστηρίου σας, ότι οι αιτούντες με την κατάθεση και υποστήριξη της κρινόμενης αίτησής τους, δεν αδιαφόρησαν για την προστασία του περιβάλλοντος, ως μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, αλλά, πέραν του συνήθους και της ρουτίνας, έπραξαν το καθήκον τους.
Και προσέφυγαν στο Δικαστήριό σας γιατί έχουν την απόλυτη βεβαιότητα και την πλήρη συνείδηση ότι θα δικαιωθούν στην εγρήγορση που επέδειξαν, ως πολίτες, για την προστασία του περιβάλλοντος.

ΜΕΤΕΩΡΕΣ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ

ΜΕΤΕΩΡΕΣ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
3/11/2008

Στις 5 Νοεμβρίου δικάζεται στο Ε’ τμήμα του ΣτΕ η αίτηση 5 μελών του «Παναττικού Δικτύου» κατά του ΠΔ που αφορά στον «Καθορισμό Ζωνών Προστασίας του Ορεινού Όγκου Πάρνηθας» (ΦΕΚ 336/Δ/24-7-2007) κατά το μέρος που επιτρέπει ζώνες Ε2 - τουρισμού (καζίνο, ξενοδοχείο κ.λπ.), μέσα στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας οι εγκαταστάσεις των οποίων έχουν καθοριστεί με το ν 3139/2003, καθώς και ζώνη Ε1 - πάρκο κεραιών.
Με μια μνημειώδη εισήγηση του ο Σύμβουλος Επικρατείας Νικόλαος Ρόζος κρίνει αντισυνταγματικές τις διατάξεις του σκανδαλώδους νόμου 3139/2003 με τις οποίες «νομιμοποιείται» η κατασκευή ή τουλάχιστον η επέκταση του Μόν Παρνές, του Καζίνο, του Ξενία κ.λπ. Σημειωτέον το Mόν Παρνές κ.λπ. κτίστηκε χωρίς άδεια μέσα στο πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, επέμβαση που επιχειρεί να νομιμοποιήσει ο ν. 3139/2003
Συγκεκριμένα ο κ. Ρόζος αναφέρει :

«Με το BΔ 644/1260 (155) ιδρύθηκε ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας και με υπουργική απόφαση του έτους 1969 ως τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ο Εθνικός δρυμός περιλαμβάνει πυρήνα και περιφερειακή ζώνη. Ως Εθνικός Δρυμός υπήχθη στις περί Εθνικών Δρυμών διατάξεις του Δασικού Κώδικα (νδ 86/69), οι οποίες προβλέπουν ότι στον μεν πυρήνα απαγορεύεται η κατασκευή κάθε έργου, εξαιρουμένων εκείνων που είναι απαραίτητα για την προστασία και τη λειτουργία του, στην δε περιφερειακή ζώνη η εκμετάλλευση της οποίας πρέπει να συμβάλλει στην εκπλήρωση των σκοπών που επιδιώκει ο πυρήνας, επιτρέπεται, πλην άλλων, η ίδρυση θερινών και χειμερινών εγκαταστάσεων για την εξυπηρέτηση του τουρισμού (άρθρο79). Ως τουρισμός νοείται, προφανώς, ο συμβατός με την προστασία του δρυμού. Κατ’ επίκληση δε των σχετικών διατάξεων του Δασικού Κώδικα εκδόθηκε το 1985 ο κανονισμός των λειτουργιών του (ΦΕΚ 344 Β). Σχετικές διατάξεις περιλαμβάνονται και στο ν. 998/79 για τουριστικές εγκαταστάσεις εντός δασών (άρθρο 51).
Παραλλήλως με το άρθρο 6 του ν. 2160/93 κατέστησαν νόμιμες οι κτιριακές εγκαταστάσεις που είχαν ανεγερθεί- μέχρι τη δημοσίευσή του- από τον ΕΟΤ χωρίς οικοδομική άδεια, προβλεπομένων επίσης περαιτέρω ότι η νομιμότητα των κτιριακών εγκαταστάσεων διαπιστώνεται με απόφαση του ΕΟΤ, με την έκδοση της οποίας η κτιριακή αυτή εγκατάσταση, ως έχει και ευρίσκεται, λογίζεται ότι πληρεί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση οικοδομικής άδειας για περαιτέρω προσθήκες . Τέτοιες προσθήκες επιτρέπονται, προφανώς, εάν προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία, προέχοντος δηλαδή, εάν η κτιριακή εγκατάσταση είναι σε τέτοιο τόπο όπου, εάν επρόκειτο να ανεγερθεί για πρώτη φορά, να ήταν τούτο επιτρεπτό.
Τέτοιες αποφάσεις εκδόθηκαν πλην άλλων για το ξενοδοχείο Μον Παρνές και για το ξενοδοχείο Ξενία στην Αγία Τριάδα. Οι αποφάσεις αυτές δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε ο ν. 3139/2003. Το άρθρο 3 του νόμου αυτού προβλέπει την επέκταση του ξενοδοχείου Μοn Παρνές και του σταθμού του Τελεφερίκ,( όχι του Ξενία), ότι οι χώροι διατηρούνται ως χώροι τουρισμού και αναψυχής, και αναφέρει ρητώς ότι οι θέσεις όπου τα δύο αυτά ξενοδοχεία υπάρχουν είναι εκτός του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Εντούτοις από διάφορα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι βρίσκεται εντός. Για όλες δε τις εργασίες αυτές προβλέπεται η σύνταξη ΜΠΕ και ότι η ΕΠΟ «επέχει άδεια επεμβάσεως κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 49 του ν 998/79 άρθρο 394». Συνεπώς οι εκτάσεις αυτές είναι , πάντως, δάσος.
Η μελέτη στην οποία στηρίχθηκε το προσβαλλόμενο ΠΔ θεώρησε ότι δεν θα πρέπει να προβλεφθεί η σταδιακή απομάκρυνσή τους. Το προσβαλλόμενο ΠΔ προβλέπει την ζώνη Ε2 εντός της περιοχής Α2 που είναι απολύτου προστασίας. Η ζώνη Ε2 περιλαμβάνει τα δύο αυτά ξενοδοχεία, άλλη δε ζώνη Ε2, εκτός πυρήνος την εγκατάσταση του τελεφερίκ. Στο ΠΔ γίνεται ρητή παραπομπή στο ν. 3139/2003.
Περεταίρω ο ν.1650/86 προβλέπει τον χαρακτηρισμό με ΠΔ περιοχών προστασίας της φύσης (αρ21 παρ. 1 και 2).Με το ν. 2742 /99 προβλέφθηκε ότι με το ΠΔ αυτό να συστήνονται ΝΠΙΔ ως φορείς διαχείρισης των ανωτέρων περιοχών ( άρθρο 15) . Και με το άρθρο 13 του ν. 3044/2002 ιδρύθηκαν διάφοροι φορείς διαχειρίσεως προστατευομένων περιοχών, μεταξύ των οποίων και ο φορέας διαχειρίσεως του Εθνικού δρυμού Πάρνηθας. Είναι σαφές ότι επιδιώχθηκε η κατά τον ν. 1650/1986 προστασία του, μολονότι δεν έχει εκδοθεί το σχετικό διάταγμα. Ενόψει των ανωτέρω, προβάλλεται ότι κατά παράβαση του άρθρου 24 του συντάγματος επιτρέπεται η ανωτέρω ζώνη (Τότσικας κ.λπ.) και κατά παράβαση του άρθρου 117παρ. 3 του Συντάγματος επιτρέπονται οι κατασκευές του ν. 3139/2003 σε καταστραφέν δάσος.
Η γνώμη της εισηγήσεως είναι η εξής, ενόψει και του ότι μέρος των ανωτέρω εκτάσεων δεν κηρύχτηκε αναδασωτέο ως μη δάσος , κατ’ επίκληση του ανωτέρω ν. 3139/2003 .
Πρώτον, ενόψει της διατάξεως του ν. 3139/2003 που ομιλεί περί υποκαταστάσεως της άδειας επεμβάσεως αλλά και εκείνης που το χαρακτηρίζει χώρο τουρισμού- αναψυχής, είναι προφανές ότι οι ανωτέρω χώροι είναι δάσος. Συνεπώς είναι κρίσιμο να συγκριθεί το καθεστώς του ν. αυτού με εκείνο του ν. 998/79. Οι διατάξεις του ν. 998/79 (αρ. 51) επιτρέπουν τις τουριστικές εγκαταστάσεις από τον ΕΟΤ σε δάση που πλην άλλων δεν είναι εθνικοί δρυμοί και δεν κείνται εντός της περιφέρειας Αττικής. Και ναι μεν με το άρθρο 51 προβλέπεται η παραχώρηση με ΠΥΣ δασών για ανέγερση κτισμάτων που προάγουν τον τουρισμό, πάντως τούτο, κατά τη γνώμη μου ότι δεν πρόκειται για δάση όπου τέτοιες εγκαταστάσεις απαγορεύονται. Συνεπώς το καθεστώς του ν. 3139/2003 αποτελεί νομοθετική υποβάθμιση το καθεστώτος προστασίας των δασών και είναι, επομένως, αντίθετο προς το άρθρο 24 παρ.1 του συντάγματος. Τούτου έπεται ότι μη νομίμως καθορίζονται οι ζώνες αυτές κατά τα βασίμως προβαλλόμενα. Θα μπορούσε πάντως να υποστηριχθεί και η άποψη ότι η αντισυνταγματικότητα αφορά μόνο τις επεκτάσεις. Για οιαδήποτε εκδοχή, το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας πρέπει να παραπεμφθεί στην Ολομέλεια »
Ακόμη στην εισήγηση του Ν. Ρόζου αναφέρεται:
«Το πάρκο κεραιών, όπως προκύπτει από την ΚΥΑ που το προβλέπει είναι στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας. Η απόφαση αυτή έχει εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση της παραγράφου 4 του άρθρου 1 του νόμου 2801/2003 που προβλέπει τη δυνατότητα δημιουργίας τέτοιων πάρκων σε πυρήνες εθνικών δρυμών. Η εν λόγω απόφαση είναι κανονιστική και επομένως το κύρος της ελέγχεται παρεμπιπτόντως. Κατά τη σύμφωνη προς το Σ. ερμηνεία της εξουσιοδοτικής διατάξεως , η δημιουργία τέτοιων πάρκων σε πυρήνα Εθνικού Δρυμού επιτρέπεται όταν οποιοδήποτε άλλο σημείο, όπως η περιφερειακή ζώνη είναι απρόσφορο. Εφόσον καμία δε προκύπτει ότι έγινε περί τούτου έρευνα, η απόφαση αυτή δεν είναι νόμιμη και συνεπώς μη μονίμως τίθεται τέτοια ζώνη με το προσβαλλόμενο ΠΔ.
Τέλος ο Ν. Ρόζος καταλήγει: «Εισηγούμαι την εν μέρει ακύρωση του προσβαλλόμενου
Προεδρικού Διατάγματος όσον αφορά τις ζώνες Ε1 και Ε2».



Τα μέλη του «Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών» :
Αλωνιάτης Αποστόλης, Ιατρίδου Μαριλένα, Πορτάλιου Ελένη, Τότσικας Πάνος, Χαλάτσης Δημήτρης
Τηλ. Επικοινωνίας: 210 9828999, 210 9954392 /6979 145366 , 210 7512560

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘA

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘA

Στις 5 Νοεμβρίου εκδικάζεται στο Ε’ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ)
αίτηση 5 μελών του «Παναττικού Δικτύου» για ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος
(Π.Δ) που αφορά τον « Καθορισμό Ζωνών Προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας»
(ΦΕΚ 336 Δ’/ 24.7.2007) «…κατά το μέρος που παρέχει ελλειπή προστασία στα οικοσυστήματα και ιδίως κατά το μέρος που επιτρέπει (άρθρο 2,παρ.13) Ζώνες Ε2 τουρισμού οι εγκαταστάσεις των οποίων έχουν καθοριστεί με τον Ν. 3139/2003…»

Σύμφωνα με την αίτηση ακύρωσης, αν και μετά την καταστροφική πυρκαγιά της 28ης Ιουνίου 2007 η ανάγκη προστασίας γίνεται εντονώτερη, το προαναφερόμενο Π.Δ δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του όλα τα πορίσματα της «Μελέτης Προστασίας ορεινού όγκου Πάρνηθας» που συνετάγη το 2003 από τον «Οργανισμό Αθήνας» (ΟΡΣΑ), εφ όσον θεσμοθετούνται ζώνες στις οποίες οι επιτρεπόμενες χρήσεις δεν συνάδουν με τις αρτιότατες σχετικές προτάσεις της μελέτης του ΟΡΣΑ. Ακόμη, στη Ζώνη Α2 (πυρήνας),προβλέπεται η ανεξέλεγκτη πρόσβαση παντός είδους αυτοκινήτων, παρά το χαρακτηρισμό της ως περιοχή απόλυτης προστασίας της φύσης, «…λόγω του ότι η ζώνη αυτή περικλείει το Καζίνο και άλλες ασύμβατες με το οικοσύστημα δραστηριότητες…». Εξ’άλλου, εξαιρούνται από την προστασία αρκετά τμήματα δημόσιου δάσους και αρκετές εκτάσεις που διεκδικούνται από ιδιώτες.
Με το προσβαλλόμενο Π.Δ χαρακτηρίζονται ως Ζώνες Ε2 τουρισμού, εκτάσεις 90 και 25 στρεμμάτων εντός του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας καθώς και έκταση 51 στρεμμάτων στους πρόποδες του βουνού, οι οποίες περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις που είχαν κατασκευαστεί πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 (Καζίνο- Ξενοδοχείο Μον Παρνές- πρώην Σανατόριο / Ξενοδοχείο Ξενία- Σταθμό Τελεφερίκ). Οι κτιριακές εγκαταστάσεις αυτές θεωρούνται νόμιμες σύμφωνα με τον Ν. 2160 /1993 και «… επιτρέπεται η ανακατασκεύη, η αναμόρφωση, η αναδιάταξη, ο εκσυγχρονισμός, καθώς και η επέκταση και οι αλλαγές χρήσεών τους…». Ηδη, σχετικές οικοδομικές εργασίες, βρίσκονται σε εξέλιξη…
Όπως αναλύεται στην αίτηση ακύρωσης, «…η αλλαγή χρήσης του Εθνικού Δρυμού σε τουριστικές εγκαταστάσεις δεν έγινε νόμιμα και οι σχετικές αποφάσεις αντίκεινται στο άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος καθώς επιτρέπουν τη μεταβολή του προορισμού δασών κυρίως μέσα στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, χωρίς να προέχει για την Εθνική Οικονομία ή να επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον η χρήση Καζίνο,ξενοδοχείων κλπ…»
Ακόμη ,στην αίτηση ακύρωσης επισημαίνεται ότι διατάξεις του προσβαλλόμενου Π.Δ αντίκεινται στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας ( ΡΣΑ- Ν.1515/1985) καθώς και στην Κοινοτική Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για την προστασία των οικοτόπων.

Ένα χρόνο μετά την μεγάλη, καταστροφική πυρκαγιά στη Πάρνηθα, το ΥΠΕΧΩΔΕ με νέο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος προωθεί επιπλέον εγκαταστάσεις (σε περιοχές που είχαν εξαιρεθεί από το ΠΔ του 2007), για την δημιουργία «Τεχνόπολης» 110.000 τ.μ σε έκταση 500 στρ.,καθώς και εγκαταστάσεων παιδικής Κατασκήνωσης σε έκταση 30 στρ.της Μονής Πετράκη. Με το νέο Π.Δ του ΥΠΕΧΩΔΕ επιχειρείται να παρακαμφθεί το Ε’ τμημα του ΣτΕ το οποίο ειχε κρίνει το 2006 παράνομες αυτές τις εγκαταστάσεις.
Κατά τη γνώμη μας,το Προεδρικό Διαταγμα για την προστασία της Πάρνηθας θα πρέπει να ακυρωθεί, έφ’όσον παρέχει ελλειπή προστασία και να επανέλθει συμπληρωμένο με όλες τις απαιτουμενες διατάξεις ώστε να υπάρξει πλήρης προστασία του βουνού.

Tα μέλη του «Παναττικού Δικτύου»:
Αλωνιάτης Αποστόλης, Ιατρίδου Μαριλένα, Πορτάλιου Ελένη, Τότσικας Πάνος, Χαλάτσης Δημήτρης

Ζητούν να ακυρωθεί το Προεδρικό Διάταγμα

EΛΛAΔA
Hμερομηνία δημοσίευσης: 24-10-08

Ζητούν να ακυρωθεί το Προεδρικό Διάταγμα
Του Σπυρου Καραλη
Την ακύρωση του προεδρικού διατάγματος που αφορά τον καθορισμό ζωνών προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας με το σκεπτικό ότι όχι απλώς παρέχει ελλιπή προστασία αλλά προωθεί την κατασκευή νέων οικοδομών και εγκαταστάσεων σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, ζητούν από το Συμβούλιο της Επικρατείας μέλη του «Παναττικού Δικτύου» με προσφυγή που κατέθεσαν. Η αίτηση ακύρωσης θα εκδικαστεί στις 5 Νοεμβρίου.
«Ενα χρόνο μετά τη μεγάλη, καταστροφική πυρκαγιά στην Πάρνηθα, το ΥΠΕΧΩΔΕ με νέο σχέδιο προεδρικού διατάγματος προωθεί επιπλέον εγκαταστάσεις σε περιοχές που είχαν εξαιρεθεί από το Π.Δ. του 2007, για τη δημιουργία «Τεχνόπολης» 110.000 τ.μ σε έκταση 500 στρεμμάτων, καθώς και εγκαταστάσεων παιδικής κατασκήνωσης σε έκταση 30 στρεμμάτων της Μονής Πετράκη. Κατά τη γνώμη μας, το προεδρικό διάταγμα για την προστασία του ορεινού όγκου θα πρέπει να ακυρωθεί, εφ’ όσον παρέχει ελλιπή προστασία και να επανέλθει συμπληρωμένο με όλες τις απαιτούμενες διατάξεις ώστε να υπάρξει πλήρης προστασία του βουνού», σημειώνει ο κ. Απόστολος Αλωνιάτης, μέλος του Δικτύου. Οπως τονίζεται στην προσφυγή, με το προσβαλλόμενο Π.Δ. χαρακτηρίζονται ως «ζώνες τουρισμού» εκτάσεις 90 και 25 στρεμμάτων εντός του Εθνικού Δρυμού, καθώς και έκταση 51 στρεμμάτων στους πρόποδες του βουνού, οι οποίες περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις που είχαν κατασκευαστεί πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 (καζίνο - ξενοδοχείο «Μον Παρνές» - πρώην Σανατόριο - ξενοδοχείο «Ξενία» - σταθμός Τελεφερίκ), επιτρέποντας την επέκτασή τους παρόλο που βρίσκονται μέσα στο παρθένο δάσος. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις αυτές θεωρούνται νόμιμες σύμφωνα με τον Ν. 2160 /1993 και επιτρέπεται η ανακατασκευή, αναμόρφωση, αναδιάταξη, ο εκσυγχρονισμός, καθώς και η επέκταση και οι αλλαγές χρήσεών τους.
«Ηδη, σχετικές οικοδομικές εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη» τονίζει ο κ. Πάνος Τότσικας, μέλος του «Παναττικού Δικτύου». «Η αλλαγή χρήσης εκτάσεων εντός του Εθνικού Δρυμού δεν είναι νόμιμη, οι σχετικές αποφάσεις αντίκεινται στο άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος, καθώς επιτρέπουν τη μεταβολή του προορισμού δασών κυρίως μέσα στον πυρήνα του δρυμού» τονίζει.
Στην αίτηση ακύρωσης επισημαίνεται ακόμη ότι διατάξεις του προσβαλλόμενου Π.Δ. αντίκεινται στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, καθώς και στην Κοινοτική Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για την προστασία των οικοτόπων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_24/10/2008_289545

Το κακούργημα του Κηφισού

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_31/08/2008_282816


Το κακούργημα του Κηφισού Στο εδώλιο 41 άτομα, ως υπεύθυνοι για τις καταστροφές από τις υπερχειλίσεις του ποταμού το 2002
Της Ευας Καραμανωλη
Εξι χρόνια μετά τις «απανωτές υπερχειλίσεις» του Κηφισού, το καλοκαίρι του 2002, και τις μαζικές καταστροφές που σημειώθηκαν σε σπίτια και περιουσίες κατοίκων των περιοχών Ν. Φαλήρου, Ρέντη και Μοσχάτου, το Συμβούλιο Εφετών Πειραιώς δείχνει το εδώλιο σε 41 άτομα που βρίσκονται αντιμέτωπα με κακουργηματική κατηγορία εξαιτίας παραλείψεων και ενεργειών τους κατά την κατασκευή του έργου της λεωφόρου Κηφισού.
Το Συμβούλιο Εφετών Πειραιώς με το υπ’ αριθμόν 188/2008 βούλευμά του παραπέμπει κατά πλεοψηφία στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο για το κακουργηματικό αδίκημα της πλημμύρας από ενδεχόμενο δόλο κατ’ εξακολούθηση από την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος σε άνθρωπο, 11 υπαλλήλους της Ειδικής Υπηρεσίας Δημοσίων Εργων για τη μελέτη και κατασκευή ειδικών συγκοινωνιακών έργων της Γ.Γ Δημοσίων Εργων του ΥΠΕΧΩΔΕ (ΕΥΔΕ/ΕΣΕΑ), μέλη του Δ.Σ., υπεύθυνους έργου και εργοδηγούς των εταιρειών ΒΙΟΤΕΡ Α.Ε. (13 άτομα), ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΑΤΕ (5 άτομα) και ΑΚΤΩΡ Α.Ε. (12 άτομα), οι οποίες είχαν αναλάβει την κατασκευή του Γ΄ τμήματος του έργου (σ.σ. ξεκίνησε το 1984 και ολοκληρώθηκε το 2004).
Στο βούλευμα περιγράφονται αναλυτικά παραλείψεις και ενέργειες των κατασκευαστριών εταιρειών, αλλά και των μελών της αρμόδιας υπηρεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ, οι οποίες οδήγησαν στην υπερχείλιση του ποταμού. Βασικότερη εξ αυτών είναι η μη τήρηση, κατά τη σχεδίαση του έργου, «των ουσιωδών τεχνικών προδιαγραφών». Οπως προκύπτει από όλες τις γνωματεύσεις πραγματογνωμόνων, τεχνικών συμβούλων, αλλά και του ΤΕΕ, «υπήρξε από την αρχή σφάλμα στην πορεία κατασκευής του έργου, κάτι που αποτελεί και τη βασική αιτία των πλημμυρών που επισυνέβησαν».
Ανάποδα
Το έργο, επισημαίνουν, θα έπρεπε να ξεκινήσει από τις εκβολές του ποταμού προς τις πηγές και όχι το αντίθετο, όπως συνέβη. Οι πραγματογνώμες διαπιστώνουν ότι η κατασκευή του έργου στον ποταμό έγινε τμηματικά, από το 1984 έως το 2004, και ότι η κατασκευή του υπό εξέταση τμήματος μετατέθηκε στο τέλος του χρονοδιαγράμματος όλου του έργου. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία «εμφράγματος μήκους τριών χιλιομέτρων, δηλαδή στο 22% του μήκους του ποταμού» και μάλιστα στο τμήμα με τις πλέον αυξημένες απαιτήσεις παροχετευτικότητας, αναφέρουν.
Η λανθασμένη κατασκευή, σε συνδυασμό με τα μπάζα και τα φερτά υλικά που είχαν τοποθετήσει οι εργολάβοι στην κοίτη του ποταμού οδήγησαν σε αλλεπάλληλες υπερχειλίσεις του ποταμού (8/7/2002, 18/8/2002, 3/9/2002 και 7/11/2002) με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.
Οι επτά λόγοι
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου, οι λόγοι της υπερχείλισης του ποταμού ήταν οι εξής:
1. Κατά την κατασκευή του έργου δεν προηγήθηκε η καθαίρεση των πέντε παλαιών γεφυρών που υπάρχουν καθέτως προς τη ροή του ποταμού (ήτοι Αγ. Αννης, ΟΣΕ, Πειραιώς, ΗΣΑΠ και Λ. Κατσώνη).
2. Δεν καθαιρέθηκαν οι παλαιές όχθες σε όσα τμήματα του ποταμού είχαν κατασκευασθεί νέες, με αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την ύπαρξη μπαζών και άχρηστων υλικών που οι ανάδοχες εταιρείες ΒΙΟΤΕΡ Α.Ε., ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΑΤΕ και ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ εναπέθεταν σε μεγάλους όγκους στην κοίτη του ποταμού προς διευκόλυνσή τους, τη μείωση της διατομής του ποταμού και συνακόλουθα τη μείωση της παροχετευτικότητάς του.
3. Κατασκευάσθηκαν μεσόβαθρα για τη στήριξη της υπερυψωμένης λεωφόρου, τα οποία όμως λειτούργησαν ως φυσικά αναχώματα και μείωσαν υπερβολικά τη διατομή του ποταμού, με αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της ελεύθερης και απρόσκοπτης ροής των υδάτων του προς τη θάλασσα.
4. Δεν εξασφαλίσθηκε η παράπλευρη ροή, έστω και τμήματος του υδάτινου όγκου του ποταμού ώστε να αποτρέπεται ο κίνδυνος της πλημμύρας.
5. Κατά την κατασκευή του έργου δεν απομακρύνονταν τα μπάζα και τα διάφορα φερτά υλικά κατασκευής που είχαν εναποθέσει παράνομα οι εργολάβοι στην κοίτη του ποταμού .
6. Κατά την κατασκευή του έργου επιχωματώθηκαν τμήματα της κοίτης δημιουργώντας ράμπες ανόδου - καθόδου για να εξυπηρετείται η κίνηση των οχημάτων της αναδόχου εταιρείας αντί να κατασκευασθεί οδός προσπελάσεως, και επικαλύφθηκε η κοίτη του ποταμού με όγκους από τα προϊόντα της εκσκαφής.
7. Αν και γνώριζαν ότι ήταν πολύ πιθανό να εκδηλωθεί ισχυρή βροχόπτωση (από την ΕΜΥ είχε εκδοθεί έτακτο δελτίο) όπως και πράγματι εκδηλώθηκε, αυτοί τόσο κατά την πρώτη πλημμύρα της 8/7/2002 όσο και πολύ περισσότερο στις μεταγενέστερες πλημμύρες στις 18/8/2002, 3/9/2002. και 7/11/2002 δεν φρόντισαν να άρουν την επικινδυνότητα που δημιούργησαν, με τη λήψη αναγκαίων μέτρων ασφαλείας.
«Με όλες τις ανωτέρω ενέργειες και παραλείψεις τους, προξένησαν πλημμύρες από τις οποίες μπορούσε να προκύψει κίνδυνος σε ανθρώπους, όπως πράγματι προέκυψε» (γυναίκα παρασύρθηκε και παρ’ ολίγον να πνιγεί). Οι δικαστές του Συμβουλίου Εφετών αποδίδουν ευθύνες στους κατηγορουμένους και για το γεγονός ότι, ενώ ως ειδικοί γνώριζαν τα τραγικά αποτελέσματα που μπορούσαν επέλθουν από τις παραλείψεις τους, δεν έλαβαν κανένα μέτρο.
Δικαίωση μετά έξι χρόνια
Η υπόθεση έφτασε στο εδώλιο μετά ενέργειες της δικηγόρου κ. Νίκης Ρουσή, η οποία το μεσημέρι της 8/7/2002 οδεύοντας προς το σπίτι της επί της οδού Φαληρέως στο Ν. Φαληρο, χτυπήθηκε από «κύμα» ύδατος και παρ’ ολίγον να παρασυρθεί. Από την ίδια πλημμύρα υπέστη καθίζηση η πιλοτή της πολυκατοικίας όπου διέμενε και καταστραφηκε το αυτοκίνητό της.
Πέραν της κ. Ρουσή, μήνυση κατέθεσαν και άλλοι κάτοικοι της περιοχής, καθώς και ο δήμος Μοσχάτου. Μετά το πέρας της ανακρισης, τόσο ο εισαγγελέας Πρωτοδικών όσο και το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών εισηγήθηκαν την απαλλαγή των κατηγορουμένων. Η μόνη που εδικαιούτο να ασκήσει έφεση ήταν η κ. Ρουσή καθώς απειλήθηκε η ζωή της. Το έπραξε και, παρά την αντίθετη εισήγηση του εισαγγελέα Εφετών, το Συμβούλιο Εφετών παρέπεμψε τελικώς τους κατηγορουμένους σε δίκη.