Μετέωρες οι τουριστικές εγκαταστάσεις στην Πάρνηθα

Μετέωρες οι τουριστικές εγκαταστάσεις στην ΠάρνηθαΜέλη του «Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών»
Στις 5 Νοεμβρίου δικάζεται στο Ε’ τμήμα του ΣτΕ η αίτηση 5 μελών του «Παναττικού Δικτύου» κατά του ΠΔ που αφορά στον «Καθορισμό Ζωνών Προστασίας του Ορεινού Όγκου Πάρνηθας» (ΦΕΚ 336/Δ/24-7-2007) κατά το μέρος που επιτρέπει ζώνες Ε2 - τουρισμού (καζίνο, ξενοδοχείο κ.λπ.), μέσα στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας οι εγκαταστάσεις των οποίων έχουν καθοριστεί με το ν. 3139/2003, καθώς και ζώνη Ε1 - πάρκο κεραιών. Με μια μνημειώδη εισήγηση του ο Σύμβουλος Επικρατείας Νικόλαος Ρόζος κρίνει αντισυνταγματικές τις διατάξεις του σκανδαλώδους νόμου 3139/2003 με τις οποίες «νομιμοποιείται» η κατασκευή ή τουλάχιστον η επέκταση του Μον Παρνές, του Καζίνο, του Ξενία κ.λπ. Σημειωτέον το Mον Παρνές κ.λπ. κτίστηκε χωρίς άδεια μέσα στο πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, επέμβαση που επιχειρεί να νομιμοποιήσει ο ν. 3139/2003.Συγκεκριμένα ο κ. Ρόζος αναφέρει : «Με το BΔ 644/1260 (155) ιδρύθηκε ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας και με υπουργική απόφαση του έτους 1969 ως τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ο Εθνικός Δρυμός περιλαμβάνει πυρήνα και περιφερειακή ζώνη. Ως Εθνικός Δρυμός υπήχθη στις περί Εθνικών Δρυμών διατάξεις του Δασικού Κώδικα (νδ 86/69), οι οποίες προβλέπουν ότι στον μεν πυρήνα απαγορεύεται η κατασκευή κάθε έργου, εξαιρουμένων εκείνων που είναι απαραίτητα για την προστασία και τη λειτουργία του, στην δε περιφερειακή ζώνη η εκμετάλλευση της οποίας πρέπει να συμβάλλει στην εκπλήρωση των σκοπών που επιδιώκει ο πυρήνας, επιτρέπεται, πλην άλλων, η ίδρυση θερινών και χειμερινών εγκαταστάσεων για την εξυπηρέτηση του τουρισμού (άρθρο79). Ως τουρισμός νοείται, προφανώς, ο συμβατός με την προστασία του δρυμού. Κατ’ επίκληση δε των σχετικών διατάξεων του Δασικού Κώδικα εκδόθηκε το 1985 ο κανονισμός των λειτουργιών του (ΦΕΚ 344 Β). Σχετικές διατάξεις περιλαμβάνονται και στο ν. 998/79 για τουριστικές εγκαταστάσεις εντός δασών (άρθρο 51).Παραλλήλως με το άρθρο 6 του ν. 2160/93 κατέστησαν νόμιμες οι κτιριακές εγκαταστάσεις που είχαν ανεγερθεί- μέχρι τη δημοσίευσή του- από τον ΕΟΤ χωρίς οικοδομική άδεια, προβλεπομένων επίσης περαιτέρω ότι η νομιμότητα των κτιριακών εγκαταστάσεων διαπιστώνεται με απόφαση του ΕΟΤ, με την έκδοση της οποίας η κτιριακή αυτή εγκατάσταση, ως έχει και ευρίσκεται, λογίζεται ότι πληρεί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση οικοδομικής άδειας για περαιτέρω προσθήκες. Τέτοιες προσθήκες επιτρέπονται, προφανώς, εάν προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία, προέχοντος δηλαδή, εάν η κτιριακή εγκατάσταση είναι σε τέτοιο τόπο όπου, εάν επρόκειτο να ανεγερθεί για πρώτη φορά, να ήταν τούτο επιτρεπτό.Τέτοιες αποφάσεις εκδόθηκαν πλην άλλων για το ξενοδοχείο Μον Παρνές και για το ξενοδοχείο Ξενία στην Αγία Τριάδα. Οι αποφάσεις αυτές δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε ο ν. 3139/2003. Το άρθρο 3 του νόμου αυτού προβλέπει την επέκταση του ξενοδοχείου Μον Παρνές και του σταθμού του Τελεφερίκ,(όχι του Ξενία), ότι οι χώροι διατηρούνται ως χώροι τουρισμού και αναψυχής, και αναφέρει ρητώς ότι οι θέσεις όπου τα δύο αυτά ξενοδοχεία υπάρχουν είναι εκτός του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Εντούτοις από διάφορα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι βρίσκονται εντός. Για όλες δε τις εργασίες αυτές προβλέπεται η σύνταξη ΜΠΕ και ότι η ΕΠΟ «επέχει άδεια επεμβάσεως κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 49 του ν. 998/79 άρθρο 394». Συνεπώς οι εκτάσεις αυτές είναι, πάντως, δάσος.Η μελέτη στην οποία στηρίχθηκε το προσβαλλόμενο ΠΔ θεώρησε ότι δεν θα πρέπει να προβλεφθεί η σταδιακή απομάκρυνσή τους. Το προσβαλλόμενο ΠΔ προβλέπει την ζώνη Ε2 εντός της περιοχής Α2 που είναι απολύτου προστασίας. Η ζώνη Ε2 περιλαμβάνει τα δύο αυτά ξενοδοχεία, άλλη δε ζώνη Ε2, εκτός πυρήνος την εγκατάσταση του τελεφερίκ. Στο ΠΔ γίνεται ρητή παραπομπή στο ν. 3139/2003.Περεταίρω ο ν.1650/86 προβλέπει τον χαρακτηρισμό με ΠΔ περιοχών προστασίας της φύσης (αρ.21 παρ. 1 και 2). Με το ν. 2742 /99 προβλέφθηκε με το ΠΔ αυτό να συστήνονται ΝΠΙΔ ως φορείς διαχείρισης των ανωτέρων περιοχών ( άρθρο 15). Και με το άρθρο 13 του ν. 3044/2002 ιδρύθηκαν διάφοροι φορείς διαχειρίσεως προστατευομένων περιοχών, μεταξύ των οποίων και ο φορέας διαχειρίσεως του Εθνικού δρυμού Πάρνηθας. Είναι σαφές ότι επιδιώχθηκε η κατά τον ν. 1650/1986 προστασία του, μολονότι δεν έχει εκδοθεί το σχετικό διάταγμα. Ενόψει των ανωτέρω, προβάλλεται ότι κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος επιτρέπεται η ανωτέρω ζώνη (Τότσικας κ.λπ.) και κατά παράβαση του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντάγματος επιτρέπονται οι κατασκευές του ν. 3139/2003 σε καταστραφέν δάσος.Η γνώμη της εισηγήσεως είναι η εξής, ενόψει και του ότι μέρος των ανωτέρω εκτάσεων δεν κηρύχτηκε αναδασωτέο ως μη δάσος, κατ’ επίκληση του ανωτέρω ν. 3139/2003.Πρώτον, ενόψει της διατάξεως του ν. 3139/2003 που ομιλεί περί υποκαταστάσεως της άδειας επεμβάσεως αλλά και εκείνης που το χαρακτηρίζει χώρο τουρισμού- αναψυχής, είναι προφανές ότι οι ανωτέρω χώροι είναι δάσος. Συνεπώς είναι κρίσιμο να συγκριθεί το καθεστώς του ν. αυτού με εκείνο του ν. 998/79. Οι διατάξεις του ν. 998/79 (αρ. 51) επιτρέπουν τις τουριστικές εγκαταστάσεις από τον ΕΟΤ σε δάση που πλην άλλων δεν είναι εθνικοί δρυμοί και δεν κείνται εντός της περιφέρειας Αττικής. Και ναι μεν με το άρθρο 51 προβλέπεται η παραχώρηση με ΠΥΣ δασών για ανέγερση κτισμάτων που προάγουν τον τουρισμό, πάντως τούτο, κατά τη γνώμη μου ότι δεν πρόκειται για δάση όπου τέτοιες εγκαταστάσεις απαγορεύονται. Συνεπώς το καθεστώς του ν. 3139/2003 αποτελεί νομοθετική υποβάθμιση του καθεστώτος προστασίας των δασών και είναι, επομένως, αντίθετο προς το άρθρο 24 παρ.1 του Συντάγματος. Τούτου έπεται ότι μη νομίμως καθορίζονται οι ζώνες αυτές κατά τα βασίμως προβαλλόμενα. Θα μπορούσε πάντως να υποστηριχθεί και η άποψη ότι η αντισυνταγματικότητα αφορά μόνο τις επεκτάσεις. Για οιαδήποτε εκδοχή, το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας πρέπει να παραπεμφθεί στην Ολομέλεια». Ακόμη στην εισήγηση του Ν. Ρόζου αναφέρεται:«Το πάρκο κεραιών, όπως προκύπτει από την ΚΥΑ που το προβλέπει είναι στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας. Η απόφαση αυτή έχει εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση της παραγράφου 4 του άρθρου 1 του νόμου 2801/2003 που προβλέπει τη δυνατότητα δημιουργίας τέτοιων πάρκων σε πυρήνες εθνικών δρυμών. Η εν λόγω απόφαση είναι κανονιστική και επομένως το κύρος της ελέγχεται παρεμπιπτόντως. Κατά τη σύμφωνη προς το Σ. ερμηνεία της εξουσιοδοτικής διατάξεως, η δημιουργία τέτοιων πάρκων σε πυρήνα Εθνικού Δρυμού επιτρέπεται όταν οποιοδήποτε άλλο σημείο, όπως η περιφερειακή ζώνη είναι απρόσφορο. Εφόσον καμία δε προκύπτει ότι έγινε περί τούτου έρευνα, η απόφαση αυτή δεν είναι νόμιμη και συνεπώς μη μονίμως τίθεται τέτοια ζώνη με το προσβαλλόμενο ΠΔ.Τέλος ο Ν. Ρόζος καταλήγει: «Εισηγούμαι την εν μέρει ακύρωση του προσβαλλόμενου Προεδρικού Διατάγματος όσον αφορά τις ζώνες Ε1 και Ε2».Τα μέλη του «Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών»: Αλωνιάτης Αποστόλης, Ιατρίδου Μαριλένα, Πορτάλιου Ελένη, Τότσικας Πάνος, Χαλάτσης Δημήτρης
4/11/2008
http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=3&perm=1&ArticleID=290&CategoryID=20&lang=gr