Εργατική Αλληλεγγύη #788 17 OKTΩΒΡΗ 2007 ΣYNENTEYΞH ME TON AΠOΣTOΛH AΛΩNIATH, ΣYNTONIΣTH THΣ “KINHΣHΣ ΠOΛITΩN KHΦISOS”

ΣYNENTEYΞH ME TON AΠOΣTOΛH AΛΩNIATH, ΣYNTONIΣTH THΣ “KINHΣHΣ ΠOΛITΩN KHΦISOS”

Mόλυνση στα ποτάμια, κίνδυνος από πλημμύρες
Eχουν κάνει το νερό απειλή



Τι είναι ο Κηφισός; Ποτάμι της Αττικής θα πείτε. Ε, λοιπόν κάνετε λάθος: υπόνομος είναι. Ναι σωστά διαβάσατε: σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα της ελληνικής πολιτείας ο Κηφισός είναι υπόνομος. Υπόνομος!

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται απλά και μόνο στον χαρακτηρισμό: το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει πράγματι τον Κηφισό σαν υπόνομο: εκατοντάδες βιομηχανίες και βιοτεχνίες αδειάζουν καθημερινά τόνους υγρών ή στερεών απορριμάτων, μετατρέποντάς τον πραγματικά σε βιομηχανική χαβούζα.

Το 1996 ο Απόστολος Αλωνιάτης και τέσσερεις ακόμα σύντροφοί του έστειλαν μια “αναφορά” στην Ευρωπαϊκή Ενωση για την μόλυνση των υδάτων του Κηφισού. Αυτό που ακολούθησε ήταν έναν κυκεώνας από αδιαφορία και ψέμματα –που έρχονταν να αντικατασταθούν από νέα ψέμματα μόλις αποκαλυπτόταν η απάτη.

Στην αρχή ισχυρίστηκαν ότι ο Κηφισός και το Δέλτα του Φαλήρου δεν εμπίπτουν στις ευρωπαϊκές διατάξεις για την “ποιότητα των γλυκών υδάτων” και άρα δεν απαιτειται καμμιά ενέργεια βελτίωσης. Τρεις μήνες αργότερα το ΥΠΕΧΩΔΕ αποφάνθηκε ότι “τα απόβλητα που καταλήγουν στην κοίτη του είναι βιοδιασπόμενα”.

Ενα χρόνο αργότερα η ελληνική κυβέρνηση χαρακτήρισε τον Κηφισό “χείμαρο”. Η επιχειρηματολογία ήταν απλή: χωρίς νερό δεν μπορεί να υπάρχει ούτε “μόλυνση νερού”. Και οι χείμαροι έχουν περιστασιακά μόνο νερό. Τετράγωνη λογική. Φυσικά δεν έπεισε κανέναν. Εξι μήνες αργότερα το ΥΠΕΧΩΔΕ άλλαξε γραμμή: ανακοινωσε ότι η ποιότητα των υδάτων του Κηφισού παρακολουθείται από την ΕΥΔΑΠ και "το επίπεδο μόλυνσης είναι περιορισμένο".

Φυσικά επρόκειτο απλά για ένα ακόμα ξετσίπωτο ψέμα. Η μόλυνση ήταν –και είναι- τόσο μεγάλη που φαίνεται με γυμνό μάτι. Το 2000 η Ευρωπαϊκή Ενωση έκανε την δική της έρευνα. Το συμπέρασμα: η μόλυνση βρίσκεται σε “οριακές τιμές ακόμα και για λύματα που ρίχνονται σε υπόνομο». Η απάντηση του ΥΠΕΧΩΔΕ (σε ελεύθερη απόδοση): «Φυσικά. Μα για υπόνομο δεν μιλάμε;»




Η καταστροφή του Ασωπού ποταμού, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα και στο δίκτυο ύδρευσης της Βοιωτίας με νικέλιο και άλλες καρκινογόνες ουσίες έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα τις τελευταίες βδομάδες. Ο Ασωπός, όμως, δεν είναι ο μόνος ποταμός που
κινδυνεύει.

Ο Ασωπός αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της στρεβλής οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας τον προηγούμενο αιώνα.
Στόχος ήταν, και δυστυχώς παραμένει, η αύξηση των κερδών των ημετέρων και χρηματοδοτών της εκάστοτε εξουσίας, που με όποιο καθεστώς δρουν ανεξέλεγκτα καταστρέφοντας την φύση μόνο και μονό για μεγαλύτερα κέρδη.

Ο Κηφισός, ο Ασωπός, ο Ιλισός αλλά και τα μεγάλα ποτάμια της χωράς, αποτελούσαν και αποτελούν τους χώρους ανεξέλεγκτης απόρριψης των κάθε λογής απορριμμάτων, στερεών και υγρών, χωρίς καμιά επεξεργασία, με την ανοχή και τις ευλογίες του κράτους. Σε αυτά περιλαμβάνονται βαρέα μέταλλα και απαγορευμένες χημικές ενώσεις.

Οι βιομήχανοι κερδίζουν το κόστος της απορρυπαντικής τεχνολογίας και εμείς «κερδίζουμε» όλα αυτά τα καρκινογόνα και επιζήμια χημικά στο πιάτο μας.

Να θυμηθούμε τον Λούρο και την καταστροφή της αλιείας στην Πρέβεζα από τα βυρσοδεψία, τον Άραχθο και την ρύπανση του από τα απόβλητα της βιομηχανικής περιοχής των Ιωαννίνων, τους ποταμούς που περνούν από την βιομηχανική περιοχή της Θεσσαλονίκης (Λουδίας, Αξιός, Αλφειός).

Να μιλήσουμε και για τα ποτάμια της Αθήνας.Το κλασικότερο παράδειγμα ο Κηφισός. Ένα ποτάμι που έδινε ζωή στην πόλη, το μετατρέψαμε σε ανοιχτό οχετό, τον εγκιβωτίσαμε και μετά για να κρύψουμε το πρόβλημα τον σκεπάσαμε και τον κάναμε λεωφόρο, για να εξυπηρετήσουμε και τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες.

Ακόμη και σήμερα, το ποτάμι σε κάθε μέτρηση σπάει τα ρεκόρ της ρύπανσης. Χλώριο, νιτρικά άλατα, κάδμιο, μόλυβδος και δεκάδες άλλα βαρέα μέταλλα αποτελούν το θανατηφόρο κοκτέιλ που περιέχεται στον Κηφισό. Όλα αυτά καταλήγουν στην θάλασσα και από εκεί στο πιάτο μας μέσα από την τροφική αλυσίδα.

Οι φωτιές έκαψαν το καλοκαίρι ένα τεράστιο κομμάτι του δασικού πλούτου. Τώρα έρχονται οι πλημμύρες. Τι μας περιμένει;

Είναι γεγονός ότι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, έχει επιφέρει τεράστια προβλήματα στην οικολογική αλυσίδα της πόλης. Η ανάπτυξη της, χωρίς να υπάρχουν φυσικές ή τεχνικές αντιστάσεις (ελεύθεροι χώροι, πάρκα, χωμάτινα κομμάτια για να απορροφούν το νερό), πέρα από τα προβλήματα ρύπανσης που έχουν δημιουργήσει (νέφος, αύξηση της θερμοκρασίας και γενικότερα αλλαγές στο μικροκλίμα της περιοχής) μαζί με τσιμεντοποίηση των ρεμάτων, αποτελούν τεράστια προβλήματα για την πόλη.

Σήμερα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Η καταστροφή του περιαστικού πρασίνου στις μεγάλες πόλεις, αλλά και οι μεγάλες φωτιές στην Πελοπόννησο την Εύβοια, το Πήλιο και την Ήπειρο κατέστρεψαν τις φυσικές αντιστάσεις που δημιουργούσαν τα δάση, για την κατακράτηση των νερών της βροχής αλλά και την προστασία των χωμάτινων όγκων.

Ετσι φέτος, σε μια χρονιά που προβλέπεται από τους ειδικούς, αύξηση των βροχοπτώσεων, θα έχουμε μεγαλύτερους όγκους νερού αλλά και απογύμνωση των καμένων περιοχών από το χώμα καθώς και κατολισθήσεις σε μεγάλη έκταση. Όμως τα ρέματα και τα ποταμιά είναι ίδια και θα δεχτούν περισσότερους όγκους νερού, αλλά και φερτές ύλες που θα μειώσουν την ικανότητα παροχέτευσης των υδάτινων όγκων προς την θάλασσα

Αυτό σε συνδυασμό με την καταστροφή των ρεμάτων (μπάζωμα για την δημιουργία οικισμών πάνω σε αυτά ή την δημιουργία δρόμων), θα έχουν σαν αποτέλεσμα πλημμύρες στις περιοχές που περνούν ή περνούσαν τα ποτάμια και τα ρέματα.

Δεν είναι κινδυνολογία, αλλά μια πραγματικότητα που την ζήσαμε και θα την ζήσουμε και πάλι, από την στιγμή που δεν παίρνονται μέτρα από την πολιτεία.

Να θυμίσουμε το Κηφισό, την Κόρινθο, την Πάτρα, τον Έβρο αλλά και πολύ πρόσφατα την Χαλκιδική που κάηκε μόλις πέρυσι και δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για την προστασία της από τα πλημμυρικά φαινόμενα με αποτέλεσμα να έχουμε τα αποτελέσματα που είδαμε το καλοκαίρι.

Είναι ήδη πολύ αργά; 'Η μπορούμε ακόμα να σταματήσουμε την καταστροφή; Τον Δεκέμβρη θα γίνουν, όπως κάθε χρόνο, παγκόσμια μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Θα κάνουμε κάτι και εδώ;

Ο πλανήτης κινδυνεύει, αλλά δεν πέθανε ακόμη.Το μεγαλύτερο πρόβλημα του είναι ότι οι κάτοικοι του δεν το έχουν καταλάβει ακόμη.Δεν μιλώ μόνο για τους ηγέτες.Μιλώ πρώτα και κύρια για τους λαούς. Πρέπει όσο είναι ακόμη καιρός να αφυπνιστούν και να βάλουν σαν πρώτο μέλημα τους την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο αγώνας για το περιβάλλον είναι πλέον αγώνας επιβίωσης και όχι η τρέλα και η εκκεντρικότητα κάποιων οικολόγων που δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν. Από την άλλη πλευρά ο αγώνας για το περιβάλλον, δεν είναι απλά και μόνο η φυσιολατρία.

Είναι ένας αγώνας ταξικός, ένας αγώνας ενάντια στα κέρδη των καπιταλιστών, που καταπατούν και καταστρέφουν τα πάντα για να γίνονται πλουσιότεροι.

Μπορούμε να σώσουμε τον πλανήτη, αν βάλουμε την μάχη για το περιβάλλον μέσα σε όλους τους αγώνες μας, αν τα συνδικάτα, η εργατική τάξη κάνει σημαία της το αυτονόητο, την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής και της επιβίωσης της πάνω σε τούτο των πλανήτη.

Σύντομα, αν δεν παλέψουμε για ένα καλύτερο περιβάλλον, οι οικονομικοί πρόσφυγες θα γίνουν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες, οι πόλεμοι δεν θα γίνονται για το πετρέλαια αλλά για το νερό και η έρημος θα καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της γης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χώμα για την καλλιέργεια να μην υπάρχει τροφή. Χιλιάδες πόλεις θα καταστραφούν με την άνοδο της στάθμης του νερού από την υπερθέρμανση του πλανήτη και την καταστροφή των πάγων.

Είναι σίγουρο ότι τα πρώτα θύματα θα είναι τα φτωχά οικονομικά στρώματα και η εργατική τάξη σε όλο αυτό το εφιαλτικό σκηνικό.

Η καμπάνια για την κλιματική αλλαγή αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία για την ευαισθητοποίηση των πολιτών στα περιβαλλοντικά προβλήματα. Ήδη για την χώρα μας ετοιμάζονται κινητοποιήσεις όχι μονό στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Γίνεται προσπάθεια σε αυτές τις κινητοποιήσεις να ενταχθούν τα συνδικάτα τα εργατικά κέντρα και οι ομοσπονδίες. Σύντομα, η πρωτοβουλία που έχει πάρει το ΠΑΝΑΤΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ & ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, θα δώσει στην δημοσιότητα το πλαίσιο των εκδηλώσεων.

Όμως η Παγκόσμια ημέρα για την κλιματική αλλαγή δεν πρέπει να ειδωθεί σαν μια ακόμη επετειακή ημέρα να κάνουμε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας και να τελειώσουμε εκεί.

Πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα μας, να κάνουμε αγωνιστικό καθήκον μας, κάθε μέρα σε κάθε ενέργεια μας, παλεύουμε ενάντια σε αυτούς που απειλούν την κλιματική αλλαγή

http://apoalo.blogspot.com/
http://khfi-sos.blogspot.com/



http://www.sek-ist.gr/788/ergalleft.htm